Augun þín blá
augun þín blá
þrungin af harmi,
með tár á hvarmi
þú horfir mig á.
Ég þekkti hana
og hún þekkti mig,
hún var vinkona mín
og ég vinur hennar.
við vorum á gangi og
til hennar hrifsaði
straumhörð áin,
er ég fann hana aftur
þá var hún dáin.
þrungin af harmi
ég hélt ég myndi deyja,
því það var svo margt
sem ég vildi henni segja.
Ástin kemur og ástin fer
ástin hún bjó í hjarta mér
og ást mín til þín er óendanleg
og hana mun ég geyma hjá mér,
að eilífu.
þrungin af harmi,
með tár á hvarmi
þú horfir mig á.
Ég þekkti hana
og hún þekkti mig,
hún var vinkona mín
og ég vinur hennar.
við vorum á gangi og
til hennar hrifsaði
straumhörð áin,
er ég fann hana aftur
þá var hún dáin.
þrungin af harmi
ég hélt ég myndi deyja,
því það var svo margt
sem ég vildi henni segja.
Ástin kemur og ástin fer
ástin hún bjó í hjarta mér
og ást mín til þín er óendanleg
og hana mun ég geyma hjá mér,
að eilífu.
Ég samdi þetta ljóð stuttu eftir að hann frændi minn dó.