TRÉÐ
Laufið grænkaði í ár
og lítil von óx
til þess eins að deyja.
Sársaukinn kom
eins og trjákróna
sem stendur nakin
í myrku veðri.
Og þú sem gekkst af stað út í lífið
varðst þetta tré.
Þú gengur um í örvæntingu
og spyrð \"afhverju ég\"?
Og svo mun vera
þar til þú rífur
tréð upp með rótum.
Ef þú hlustar á svarið
er það allt annað en þig grunar.
Áður birt í Lesbók Morgunblaðsins 25.09.1995