þunglyndi
Ég sit hérna ein útí horni
með lítið rakvélablað í hendinni.
Mér líður svo óendanlega illa,
mig langar ekki að lifa.
Ég hugsa um alla þá sem þykja vænt um mig.
En fatta þá að þeir eru engir.
Ég er lítil stelpa, gleymd og yfirgefin.
Enginn vill með mig hafa,
því ég er ógeð.
Ég sker mig á púls og horfi á blóðið leka.
Ég finn að ég er að líða útaf og mér líður svo vel.
Því að núna fæ ég loksins það sem ég hef þráð svo lengi.
Dauðann
með lítið rakvélablað í hendinni.
Mér líður svo óendanlega illa,
mig langar ekki að lifa.
Ég hugsa um alla þá sem þykja vænt um mig.
En fatta þá að þeir eru engir.
Ég er lítil stelpa, gleymd og yfirgefin.
Enginn vill með mig hafa,
því ég er ógeð.
Ég sker mig á púls og horfi á blóðið leka.
Ég finn að ég er að líða útaf og mér líður svo vel.
Því að núna fæ ég loksins það sem ég hef þráð svo lengi.
Dauðann