Við Herdísarvík.
Norðurljósin lýsa tröllum
lyftir brúnum Krýs við haf.
Herdís rís úr fanna fjöllum
fálát tekur systraköllum.
Mennina dreymdi meðan ég svaf.
Í myrkri var Strandakirkja
hætt er skáldið djúpa að yrkja.
Dauðinn er það sem guð þeim gaf.
Blámi dauðans breiðist yfir
brýnist vörin sköflumi af.
Andlit strengt í augun rifir
örskil milli þess er lifir.
Heyrist bæn og hljóðlátt skraf.
Er það hér sem draumar deyja
er Hel við stríðið heygja.
Hver stendur hér í dyrastaf ?
Í rökkri alda með reisn í anda
reis upp Íslands kalda skör.
Hátt yfir sólir og sanda
sá hann til ókunnra stranda.
Forlögum hlýti sérhvör.
Á himni lýsir af degi.
Hver stund er vegur að vegi
í veraldar straumþungu för.
Kistufáninn kveðju litar,
Hvítbláinn, mjallhvítur og blár.
Yfir fálki hringi hnitar
og hinsta ljóð í skýin ritar.
Daggarblik dropi eða tár.
Dey ég og deyja bræður
vakir einn sá er ræður.
Skaparinn um aldir og ár.
lyftir brúnum Krýs við haf.
Herdís rís úr fanna fjöllum
fálát tekur systraköllum.
Mennina dreymdi meðan ég svaf.
Í myrkri var Strandakirkja
hætt er skáldið djúpa að yrkja.
Dauðinn er það sem guð þeim gaf.
Blámi dauðans breiðist yfir
brýnist vörin sköflumi af.
Andlit strengt í augun rifir
örskil milli þess er lifir.
Heyrist bæn og hljóðlátt skraf.
Er það hér sem draumar deyja
er Hel við stríðið heygja.
Hver stendur hér í dyrastaf ?
Í rökkri alda með reisn í anda
reis upp Íslands kalda skör.
Hátt yfir sólir og sanda
sá hann til ókunnra stranda.
Forlögum hlýti sérhvör.
Á himni lýsir af degi.
Hver stund er vegur að vegi
í veraldar straumþungu för.
Kistufáninn kveðju litar,
Hvítbláinn, mjallhvítur og blár.
Yfir fálki hringi hnitar
og hinsta ljóð í skýin ritar.
Daggarblik dropi eða tár.
Dey ég og deyja bræður
vakir einn sá er ræður.
Skaparinn um aldir og ár.