Hví ei strax rauða ljósið?
Einhver dularfull dula er yfir þér
drunkarlegt ei, eins og er.
Hún óútreiknanlega hreyfir við mér,
svo hugsun mín á flug fer.

Þú gefur mér stuttlega það græna-,
gleði og fiðring í magann fæ.
Því vil ég þig að mér hæna,
svo þú þeysist að segja þeim út í bæ.

En alltaf fæ ég appelsínugulaljósið
og akstrinum hægja þarf á.
Er það svona sem þú og dulan kjósið,
í þögninni leikþáttinn horfa á?

 
Hörputetur
1983 - ...


Ljóð eftir Hörputetur

Hví ei strax rauða ljósið?