Hún eina sanna
Fyrst þegar ég hitti hana þá var ég bara að fikta.
Ég þurfti að fela hana,
fela ilminn hennar fyrir öllum sem eldri voru.
en sýndi hana stoltur þeim sem yngri voru
Maður fékk það oft á mann að vera með henni.
vísaður úr skóla, vísaður af völlum, vísað allstaðar frá.
Allir segja manna að forðast hana eins og heitan eldinn
en alltaf sest maður niður
nýtur hennar,
sýgur hana,
hlustar á hana
nýtur hennar
það blóta henni allir sem hana ekki hafa
það heilla hana allir sem hafa hana
þó sumir fá nóg af nautninni og fara
Allsstaðar er henni vísað frá.
Aldrei má hún hitta vininn.
Hvert sem ég fer er hún geymd úti
En alltaf fer ég út til hennar, stend í snjó og krapi
til þess eins að njóta hennar, halda henni hlýju
því sem hún gerir mér er slíkt hið sama.
Eitt er þó víst að allir þekkja hana.
Vingast við hana eða forðast
Elska hana eða hata
Verst af öllu er þó húðflúrið
sem hún ber á brjósti
því kannski er það rétt.
Reykingar Drepa.
Ég þurfti að fela hana,
fela ilminn hennar fyrir öllum sem eldri voru.
en sýndi hana stoltur þeim sem yngri voru
Maður fékk það oft á mann að vera með henni.
vísaður úr skóla, vísaður af völlum, vísað allstaðar frá.
Allir segja manna að forðast hana eins og heitan eldinn
en alltaf sest maður niður
nýtur hennar,
sýgur hana,
hlustar á hana
nýtur hennar
það blóta henni allir sem hana ekki hafa
það heilla hana allir sem hafa hana
þó sumir fá nóg af nautninni og fara
Allsstaðar er henni vísað frá.
Aldrei má hún hitta vininn.
Hvert sem ég fer er hún geymd úti
En alltaf fer ég út til hennar, stend í snjó og krapi
til þess eins að njóta hennar, halda henni hlýju
því sem hún gerir mér er slíkt hið sama.
Eitt er þó víst að allir þekkja hana.
Vingast við hana eða forðast
Elska hana eða hata
Verst af öllu er þó húðflúrið
sem hún ber á brjósti
því kannski er það rétt.
Reykingar Drepa.
Þetta er fyrsta ljóðið sem ég sem, og er það upphafið af Ljóða tvennu hann eini sanni/ hún eina sanna. Þetta segir sig annars bara sjálft held ég.