Kollurnar á öldunum
Sjávarniðurinn leitar mig uppi í svefnhöfganum,
ég stend upp og fer út að glugganum,
bárurnar gárast yfir fjörusteinana
sem veltast um eins og börn að leik,
kollurnar vagga á öldunum, upp og niður, upp og niður,
væri ekki gaman að vera þær
og vagga upp og niður sitjandi á öldunum
eins og lítll bátur
án þess að hafa áhyggjur af því að sökkva.

 
HB. Hildiberg
1963 - ...


Ljóð eftir HB. Hildiberg

Sumar.
Úrhellið
Þokan.
Mót vindinum
Tækniöld
Gluggað í blöðin
Tindrandi stjörnurnar
Frjósemi hugans
Sumarið
Í sólinni
Regnið
Kollurnar á öldunum
VORIÐ
TANFAR
PEST
Vor
”ÞAÐ ER VON”
Druslan
Grátbólgin augu
Öfugmæla vorbræðingur
Sólin
Feigðin
Eitt augnablik
flöktandi skuggar
Dyrasíminn
Draugar fortíðar
Brostnar vonir
Tregatárin
HIMNARNIR FALLA
Ljóð
Sonur
Blóðrauð tár