Kollurnar á öldunum
Sjávarniðurinn leitar mig uppi í svefnhöfganum,
ég stend upp og fer út að glugganum,
bárurnar gárast yfir fjörusteinana
sem veltast um eins og börn að leik,
kollurnar vagga á öldunum, upp og niður, upp og niður,
væri ekki gaman að vera þær
og vagga upp og niður sitjandi á öldunum
eins og lítll bátur
án þess að hafa áhyggjur af því að sökkva.

 
HB. Hildiberg
1963 - ...


Ljóð eftir HB. Hildiberg

Sumar.
Úrhellið
Þokan.
Mót vindinum
Tækniöld
Gluggað í blöðin
Tindrandi stjörnurnar
Frjósemi hugans
Sumarið
Í sólinni
Regnið
Kollurnar á öldunum
VORIÐ
TANFAR
PEST
Vor
”ÞAÐ ER VON”
Druslan
Grátbólgin augu
Öfugmæla vorbræðingur
Sólin
Feigðin
Eitt augnablik
flöktandi skuggar