Bráðum verð ég afi
Fælinn, feiminn og lauslátur afi.
Ég er lauslátur afi á bólakafi,
lauslátur, kátur strákur með slátur,
Blóðmör og slátur, ég vagga sem lífsins bátur.
Ég á vin með skrítinn hlátur,
Hlátur sem breytist oft í grátur,
Af hjarta er hann heldur lítillátur.

Hjálpaðu mér nú og hleyptu mér inn!
Kannski ferðu í kerfi fyrst um sinn,
Ég þrái að strjúka þína rjóðu kinn,
Fregnir mun ég þér svo sannarlega færa,
Ef þú hleypir mér einhvern tíma inn.
,,Ég er afi þinn."

Hvað varð um litlu stelpuna sem alltaf brosti?
Særindi, svik, lygar og losti.
Ég játa það hiklaust að ég á mér skuggahlið,
Hún geymir óheppilegar girndir og lostafulla drauma.
Ég girnist þig mjög,
Ef þú ert sama sinnis þá kannski getum við;
Leyft óheppilegum girndum sín að njóta,
Þurfum við lög og reglur að brjóta?
Hef ég sagt þér að ég girnist þig mjög?

Sestu hér hjá mér litla skinn,
og vertu um sinn, hleyptu mér svo inn.
Annars aðra leið fljótlega finn.
Margfeldi, jöfnur og vigrar
Þú kapphlaupið sigrar
Og færð eiturbikarinn

Við tvö erum sama sinnis,
Með hamslausar þrár og óheppilegar girndir.
Myndum gera hvað sem er fyrir núið.
Við elskum óguðlegar syndir,
Sýndir mér fleiri nektarmyndir,
Því fyrr en varir er þetta allt saman búið.

Þú hefur loksins hleypt mér inn,
Og ég ætla því að segja það í hinsta sinn; að ég sé afi þinn.
Já ég er afi þinn.