Hyldýpi
Draugar fortíðar sitja um mig,
líkt og hrægammar sitja um dauðvona hýenu,
Minn eigin griðarstaður orðinn er mitt fangelsi,
raddirnar öskra og ég heyri vart annað en sírenur.
Litli þögli drengurinn molnar,
úr hyldýpi hugans brýst út skepnan
með rotna samvisku.
líkt og hrægammar sitja um dauðvona hýenu,
Minn eigin griðarstaður orðinn er mitt fangelsi,
raddirnar öskra og ég heyri vart annað en sírenur.
Litli þögli drengurinn molnar,
úr hyldýpi hugans brýst út skepnan
með rotna samvisku.