Fortíðin bítur...
Ó hversu mikið ég sakna,
Að fá fiðring í magann útaf stríðni ástarinnar,
Ég mun minnast þess ávallt að vakna,
Í faðmi, við morgun, gegn ljúfri snertingu þinnar
Að leggja lófa við kinn einhvers sem þú elskar,
Að draga höfuð nær þínu,
Ekkert annað er eins,
Engin slík víma, fæst í gegnum lyf,
Engin önnur, gefur sömu áhrif
Kossar léttari en fjaðrir,
Kossar þyngri en stál,
Einbeiting er óþörf,
Til að finna sín stærstu sár
Ástfangin manneskja heyrir tónlist,
En sér ekki allt sem er,
Manneskja án ástar heyrir ekkert í þögninni,
En sér raunveruleikann eins og hann
sig ber.
Að fá fiðring í magann útaf stríðni ástarinnar,
Ég mun minnast þess ávallt að vakna,
Í faðmi, við morgun, gegn ljúfri snertingu þinnar
Að leggja lófa við kinn einhvers sem þú elskar,
Að draga höfuð nær þínu,
Ekkert annað er eins,
Engin slík víma, fæst í gegnum lyf,
Engin önnur, gefur sömu áhrif
Kossar léttari en fjaðrir,
Kossar þyngri en stál,
Einbeiting er óþörf,
Til að finna sín stærstu sár
Ástfangin manneskja heyrir tónlist,
En sér ekki allt sem er,
Manneskja án ástar heyrir ekkert í þögninni,
En sér raunveruleikann eins og hann
sig ber.