Eitt einasta sandkorn.
Eins og sandkorn í glasi tímas
sem horfir öfunds fullum augum,
yfir vindsama eyðimörk
bíð ég þess að verða frjáls.
Þó að tíminn líði, líkt og á um firði
og móti sinn eigin farveg
þarf ekki nema eitt einasta sandkorn
að stíflar glassið, og tíminn hættir að slá.
Syngjandi eyðimerkur vindar
myndar sprungur á slétt yfir borð
og glassinu blæðir sandi,
tíminn rennur úr greipum mér
Ævi hvers mans er eins og tímaglass,
hver dagur eins og sandkorn
eitt einasta sandkorn í eyðimörk tímans
sem við ráfum um, uns glasið er tómt.
.....