Vorkoma
Ég vakna til lífsins
líkt og blómið
undan hjarni vetrarins.
Það teigar fyrstu geislana,
sólin er komin enn á ný.
Klakabönd hjartans bráðna
Í vorkomu og hlýjum andvaranum.
Við erum öll ljósgeislar
að brjótast út úr skýjaþykkni,
liðinna samverustunda.
Ég hef lesið augu ykkar
horft undir grímuna,
beðið fyrir sorginni.
Leyfðu blómi þínu að opnast,
Taktu við kærleika vorkomunnar.
líkt og blómið
undan hjarni vetrarins.
Það teigar fyrstu geislana,
sólin er komin enn á ný.
Klakabönd hjartans bráðna
Í vorkomu og hlýjum andvaranum.
Við erum öll ljósgeislar
að brjótast út úr skýjaþykkni,
liðinna samverustunda.
Ég hef lesið augu ykkar
horft undir grímuna,
beðið fyrir sorginni.
Leyfðu blómi þínu að opnast,
Taktu við kærleika vorkomunnar.