Er ég drep þig!
Af ást og alúð
ég aðhylltist þig algjörlega,
ábyrgur sem arkitekt lífsins,
ástfanginn sem áhrif áfengis.
Blóm og Biblíu ég bauð þér,
í blómabaði þú baðaðist,
ballet dans,
bajó tónar,
brauð, blóm, biblíu,
líkama, ást og trú.
Billjón, blessun, blíðu, bragð,
brjóst og fallegt brost
þú gafst mér.
Ég beið og beið,
eftir endalausa bið,
endaði mín bið eftir þér,
eilífðar eitur þig erti
og tók frá mér.
því þú fallega Freyja,
sem fögur fórst með bros á vör,
ég finn ei mikið er að segja,
en frúin skyldi eftir sig ör,
ör sem er föst í mínu þunga djúpa hjarta.
Gaman var glaumur og dans,
greiða gafstu,
en þú, þú fórst til hans og eigi vel svafstu.
Hvorki hatur né góðan hug hann þér gaf,
heldur hatur,
hatur sem henti þér í dauðanshaf.
Ilmur af yndilsegri mey sem fór á ranga braut,
sey, þey, sey
nú þú sefur köld og blaut.
Já á járnbrautarstöðvum
undir jörðu niðri,
baðar þig í skítaböðurm
ei ertu síðri.
Komdi, komdi ég kallaðir
ætíð til þin,
ástin hví komstu aldrei til mín?
Þú varst lokuð bakvið lás og slá
lögreglan þig tók.
Reyndir að leyna lífinu,
leikur hans í slitinni brók.
Meira, meira, eitur etur,
meiðir sjálfa þig eins og þú getur.
Öskrar og æpir : HANN ER SEKUR!
já hann er sá er líf þitt tekur!
Neitaðir og nöldraðir
sem norn í myrkri
fórst og föndraðir
fíkn úr birki.
Olgur ormur,
inn í húð þína kemst,
opnar og rífur,
nú hafa inneflin skemmst.
Reynir að rífa roð í líkið, roðnar, roðnar og
líkið slítir.
Líkið sefur, sefur vært,
suðar hljóð og loft er tært,
ástin nú hef ég þig sært,
og stóran stóran grikk þér fært.
Tíminn tifar
og tortryggir mig,
tómur, ómur
hvíslar: ÉG DRAP ÞIG!
Ung og unaðsleg meyja
undir urðum sefur
ég sem reyndi ást mína að túlka
þú varst bara lítil stúlka.
Voðaverkið virðist unnið,
vont og skelfilegt,
bráðurm verður líkið brunnið,
þetta er hræðilegt!
Æ,æ,æ,æ,æ,!!!!
Öldin er búin,
lífið er búið,
nú er ei aftur snúið,
en ég hlæ!
hví skyldi ég hlægja?
Þú fórst og síðar dóst!
Sá hlær best sem síðast hlær,
hugsaði ég vitur maður,
hver hlær í dag, hver hló í gær?
Hver fær að deyja glaður?
ég aðhylltist þig algjörlega,
ábyrgur sem arkitekt lífsins,
ástfanginn sem áhrif áfengis.
Blóm og Biblíu ég bauð þér,
í blómabaði þú baðaðist,
ballet dans,
bajó tónar,
brauð, blóm, biblíu,
líkama, ást og trú.
Billjón, blessun, blíðu, bragð,
brjóst og fallegt brost
þú gafst mér.
Ég beið og beið,
eftir endalausa bið,
endaði mín bið eftir þér,
eilífðar eitur þig erti
og tók frá mér.
því þú fallega Freyja,
sem fögur fórst með bros á vör,
ég finn ei mikið er að segja,
en frúin skyldi eftir sig ör,
ör sem er föst í mínu þunga djúpa hjarta.
Gaman var glaumur og dans,
greiða gafstu,
en þú, þú fórst til hans og eigi vel svafstu.
Hvorki hatur né góðan hug hann þér gaf,
heldur hatur,
hatur sem henti þér í dauðanshaf.
Ilmur af yndilsegri mey sem fór á ranga braut,
sey, þey, sey
nú þú sefur köld og blaut.
Já á járnbrautarstöðvum
undir jörðu niðri,
baðar þig í skítaböðurm
ei ertu síðri.
Komdi, komdi ég kallaðir
ætíð til þin,
ástin hví komstu aldrei til mín?
Þú varst lokuð bakvið lás og slá
lögreglan þig tók.
Reyndir að leyna lífinu,
leikur hans í slitinni brók.
Meira, meira, eitur etur,
meiðir sjálfa þig eins og þú getur.
Öskrar og æpir : HANN ER SEKUR!
já hann er sá er líf þitt tekur!
Neitaðir og nöldraðir
sem norn í myrkri
fórst og föndraðir
fíkn úr birki.
Olgur ormur,
inn í húð þína kemst,
opnar og rífur,
nú hafa inneflin skemmst.
Reynir að rífa roð í líkið, roðnar, roðnar og
líkið slítir.
Líkið sefur, sefur vært,
suðar hljóð og loft er tært,
ástin nú hef ég þig sært,
og stóran stóran grikk þér fært.
Tíminn tifar
og tortryggir mig,
tómur, ómur
hvíslar: ÉG DRAP ÞIG!
Ung og unaðsleg meyja
undir urðum sefur
ég sem reyndi ást mína að túlka
þú varst bara lítil stúlka.
Voðaverkið virðist unnið,
vont og skelfilegt,
bráðurm verður líkið brunnið,
þetta er hræðilegt!
Æ,æ,æ,æ,æ,!!!!
Öldin er búin,
lífið er búið,
nú er ei aftur snúið,
en ég hlæ!
hví skyldi ég hlægja?
Þú fórst og síðar dóst!
Sá hlær best sem síðast hlær,
hugsaði ég vitur maður,
hver hlær í dag, hver hló í gær?
Hver fær að deyja glaður?
hér er um algjörann uppspuna að ræða, enda nota ég ljóðalistina ekki sem sálfræðimeðferð heldur bara svona til að berjast gegn ákveðnum málefnum, eins og t.d. fíkniefnum.