slæm minning
Ég man eftir því þegar ég missti meydóminn
Tippið fór nefnilega upp í góminn
Pabbi kom þá inn og hækkaði róminn
Við vissum að harðann fengjum við dóminn
Við stóðum tvö upp á Evu klæðunum
Og biðum eftir þungum ræðunum
Þá byrjaði hann bara að tala um Gæði
Og sprautaði inn í mig miklu sæði
Strákurinn varð ekkert hress með þetta
Og ákvað að nú skildi pabbi detta
Pabbi datt með hörðum skell
Og líka svaka hvell
Þá varð ég frekar agndofa
Og spurði hvort pabbi væri dauður
Hann sagði því allsekki lofa
Því að pabbi var orðinn þónokkuð rauður
Við snérum honum varlega við
Og heyrðum lágværan nið
Hann var víst dáinn
En hvergi var páfinn
Við ákváðum saman að henda honum í ánna
Og bundum lítinn miða við tánna
Á honum stóð að hann héti Baldur
Og líka að delinn væri mjög kaldur
Svo allt í einu segir strákurinn
Að hann væri mesti fákurinn
Og að hann hefði ekkert með þetta að gera
Og sagði mér að láta sig vera
Mér sárnaði þetta geðveikt
Og ákvað að svona skildi þetta ekki vera
Ég sá þá að sambandið okkar hefði verið leikt
Af því hann steig upp í bíl með einkanúmerið Hera
Ég hljóp á eftir bílnum
En aldrei hann leit
Ég heyrði bara hljóðið í fílnum
Þegar hann skeit
Í níu mánuði lifði ég ein
Á afskekktum stað. ég og gömul geit
En þegar hríðirnar hófust var ég of sein
Og dó á stað þar sem enginn veit.
Ég sé oft eftir því sem ég gerði
Þótt ég sé ekki lengur lifandi vera
Og lifandi víti líf hans verði
Hann og helvítis tíkin Hera.
Tippið fór nefnilega upp í góminn
Pabbi kom þá inn og hækkaði róminn
Við vissum að harðann fengjum við dóminn
Við stóðum tvö upp á Evu klæðunum
Og biðum eftir þungum ræðunum
Þá byrjaði hann bara að tala um Gæði
Og sprautaði inn í mig miklu sæði
Strákurinn varð ekkert hress með þetta
Og ákvað að nú skildi pabbi detta
Pabbi datt með hörðum skell
Og líka svaka hvell
Þá varð ég frekar agndofa
Og spurði hvort pabbi væri dauður
Hann sagði því allsekki lofa
Því að pabbi var orðinn þónokkuð rauður
Við snérum honum varlega við
Og heyrðum lágværan nið
Hann var víst dáinn
En hvergi var páfinn
Við ákváðum saman að henda honum í ánna
Og bundum lítinn miða við tánna
Á honum stóð að hann héti Baldur
Og líka að delinn væri mjög kaldur
Svo allt í einu segir strákurinn
Að hann væri mesti fákurinn
Og að hann hefði ekkert með þetta að gera
Og sagði mér að láta sig vera
Mér sárnaði þetta geðveikt
Og ákvað að svona skildi þetta ekki vera
Ég sá þá að sambandið okkar hefði verið leikt
Af því hann steig upp í bíl með einkanúmerið Hera
Ég hljóp á eftir bílnum
En aldrei hann leit
Ég heyrði bara hljóðið í fílnum
Þegar hann skeit
Í níu mánuði lifði ég ein
Á afskekktum stað. ég og gömul geit
En þegar hríðirnar hófust var ég of sein
Og dó á stað þar sem enginn veit.
Ég sé oft eftir því sem ég gerði
Þótt ég sé ekki lengur lifandi vera
Og lifandi víti líf hans verði
Hann og helvítis tíkin Hera.
mjög gamalt ljóð, fannst bara nett að hafa eitt af fyrstu ljóðunum mínum hér inni.