Pælingar úr Breiðholtinu
Í sófasettið sest,
skallinn gengur á milli manna.
Svona líður sjálfum mér best,
svíf létt upp til skýjanna.
Fylgist með en ekkert sé,
finn vel fyrir strokum þeirra.
Sitja ein með sjálfum sér,
sjúskuð geta loks ekki meira.
-En alltaf komum við aftur, í leit af því
sem engin hefur fundið:
Fullgildri lífshamingju.
Eldhúsborðið er fullt,
af eitri og allskonar nammi.
Ýmist grænt, brúnt, hvítt eða gult,
það gerir mig bráðum að manni.
Seinna get ég ekki meir,
sit í dái og get ekki talað.
Úr dáinu ég dey,
dýpstu spurningum er helst ekki svarað.
-Ég reyni og ég reyni, en gefst fljótt upp.
Ég sjálfsagt aldrei finn fullgilda lífshamingju.
skallinn gengur á milli manna.
Svona líður sjálfum mér best,
svíf létt upp til skýjanna.
Fylgist með en ekkert sé,
finn vel fyrir strokum þeirra.
Sitja ein með sjálfum sér,
sjúskuð geta loks ekki meira.
-En alltaf komum við aftur, í leit af því
sem engin hefur fundið:
Fullgildri lífshamingju.
Eldhúsborðið er fullt,
af eitri og allskonar nammi.
Ýmist grænt, brúnt, hvítt eða gult,
það gerir mig bráðum að manni.
Seinna get ég ekki meir,
sit í dái og get ekki talað.
Úr dáinu ég dey,
dýpstu spurningum er helst ekki svarað.
-Ég reyni og ég reyni, en gefst fljótt upp.
Ég sjálfsagt aldrei finn fullgilda lífshamingju.