Draumur Bakkusar
Man ég þá mæðu sem upplifði ég,
meðan áfengi hug minn firrti.
Stúlka bæði falleg og fönguleg,
fyrir lítið ég hnátuna myrti.
Ég gekk hægt að og gaf henni högg,
grýtti í andlitið steini.
Reyndi að flýja, var ekki nógu snögg,
ég skar hana djúpt inn að beini.
Hún hneig þá niður og engdist um stund,
höfuðið blóðugt og skrapað.
Ég sparkaði í hana einsog skítugan hund,
sársauka hafði þá skapað.
Lá þá nær líflaus í götunni, ein,
í laug af ógeðs viðbjóði.
Kreistandi upp sitt síðasta kvein,
& kafnandi á eigin blóði.
Ég fylgdist með henni dálitla hríð,
hló og bið hennar lengdi.
En vitandi það að verða’að enda’hennar líf,
ég vafði gaddavír um hálsinn og hengdi.
meðan áfengi hug minn firrti.
Stúlka bæði falleg og fönguleg,
fyrir lítið ég hnátuna myrti.
Ég gekk hægt að og gaf henni högg,
grýtti í andlitið steini.
Reyndi að flýja, var ekki nógu snögg,
ég skar hana djúpt inn að beini.
Hún hneig þá niður og engdist um stund,
höfuðið blóðugt og skrapað.
Ég sparkaði í hana einsog skítugan hund,
sársauka hafði þá skapað.
Lá þá nær líflaus í götunni, ein,
í laug af ógeðs viðbjóði.
Kreistandi upp sitt síðasta kvein,
& kafnandi á eigin blóði.
Ég fylgdist með henni dálitla hríð,
hló og bið hennar lengdi.
En vitandi það að verða’að enda’hennar líf,
ég vafði gaddavír um hálsinn og hengdi.