Hrunið
Stöðvið strolluna og látið hana vera strjáli,
hrópaði ofursaklaus ráðherrann .
Bankamennirnir byrjuðu yst á sviðinu,
svo allir sæju sakleysi þeirra.
Neonljósin blikuðu í takt við hrunadansinn,
og það hlakkar í örlaga norninni.
við veglaust danshúsið,
sem þeysist stjórnlaust
í opið ginn stóra bróður.
Og hún er hérum bil viss,
að vorið komi aldrei aftur.
hrópaði ofursaklaus ráðherrann .
Bankamennirnir byrjuðu yst á sviðinu,
svo allir sæju sakleysi þeirra.
Neonljósin blikuðu í takt við hrunadansinn,
og það hlakkar í örlaga norninni.
við veglaust danshúsið,
sem þeysist stjórnlaust
í opið ginn stóra bróður.
Og hún er hérum bil viss,
að vorið komi aldrei aftur.