Samúð (Skjóllaus)
Ég laut til þín höfði lúnu snemma síðasta vor
og sætu englar himins vita hve falleg þú varst.
Þú brostir og biturlega með augnaráðið fast
betlandi smámint í bauk með storknandi hor.
Ég rétti ykkur mömmu þinni hundraðkallinn hvor
starði um stund hugsandi, biðjandi um lausn
en í hörðum heimi má ei treysta á guðsins rausn.
Mér verkjaði í hjartað en hélt áfram með mitt hliðarspor
Og nú er haust komið hrottalegt og ég gleymi þér ei.
Litli fugl með ekkert í gogginn og ekkert hreiður
nema á götunni með baukinn hennar mömmu.
Og ekki er dagur sem þú víkur úr huga mér litla grey
en ég er bara líkt og allar týpískar samúðarbleyður
stend bara og stari, með smámint og augun römmu.
og sætu englar himins vita hve falleg þú varst.
Þú brostir og biturlega með augnaráðið fast
betlandi smámint í bauk með storknandi hor.
Ég rétti ykkur mömmu þinni hundraðkallinn hvor
starði um stund hugsandi, biðjandi um lausn
en í hörðum heimi má ei treysta á guðsins rausn.
Mér verkjaði í hjartað en hélt áfram með mitt hliðarspor
Og nú er haust komið hrottalegt og ég gleymi þér ei.
Litli fugl með ekkert í gogginn og ekkert hreiður
nema á götunni með baukinn hennar mömmu.
Og ekki er dagur sem þú víkur úr huga mér litla grey
en ég er bara líkt og allar týpískar samúðarbleyður
stend bara og stari, með smámint og augun römmu.
Skólaverkefni sem fjalla átti um dyggð, ætlaði að vekja upp tilfinninguna samúð, mistókst aðeins, ljóðið heitir Skjóllaus.