Blóð og vinir!
Blóð og Vinir!
Er sálin mín var tóm og tárum gefin,
og trúin inn í skuggann hrakin var.
Þrautir sóttu að og þungur efinn,
og þögnin virtist mitt eina svar.
Eg þráði faðm og fjöldskyldunnar hlýju,
og fann að myrkrið af mér tók öll völd.
Eg hélt ég yrði aldrei heill að nýju
og ísi hélað, mitt ævikvöld.
Gæfa mín er góðra vina mundir,
er gættu mín og vörðu mína leið.
Þungu farginu, þeir gengu undir,
mér þangað stýrðu er ljósið beið.
Þess óska fyrir blóð mitt bæði og vini
er báru mig til ljóss á höndum sér.
Guð þeim gefi og öllu Adams kyni
Gæfu vina þegar illa fer.
BT
Er sálin mín var tóm og tárum gefin,
og trúin inn í skuggann hrakin var.
Þrautir sóttu að og þungur efinn,
og þögnin virtist mitt eina svar.
Eg þráði faðm og fjöldskyldunnar hlýju,
og fann að myrkrið af mér tók öll völd.
Eg hélt ég yrði aldrei heill að nýju
og ísi hélað, mitt ævikvöld.
Gæfa mín er góðra vina mundir,
er gættu mín og vörðu mína leið.
Þungu farginu, þeir gengu undir,
mér þangað stýrðu er ljósið beið.
Þess óska fyrir blóð mitt bæði og vini
er báru mig til ljóss á höndum sér.
Guð þeim gefi og öllu Adams kyni
Gæfu vina þegar illa fer.
BT