Lífið er svo leitt þó að ég komist í spikfeitt
Svo kallt svo heitt get ekki neitt svo þreyttur á að geta engu breytt 
Þarf að gefa þessu tíma en fíkillinn nær ekki að bíða
Fæ mér skot fæ að ríða minnisleysi og vanlíðan !!!
Fer að síga niður , kvíðinn kemur , enginn friður 
Sama hvað þú biður verð ég ávallt hér á leið niður 
Farðu bara hlusta þarft ekki að falla 
Það hafa allir sína galla meira að segja þeir 
Sem hafa aldrei þurft að malla í skalla .
Þú veist að þú getur alltaf gert allt svo mikið betur 
Tíminn líður reyndu að vera í betra standi fyrir næsta vetur 
Teldu upp á tólf eitt í einu allt á hreinu 
Niður á hné , hvað á að ské er þetta líf mitt eftir beinum teinum 
En það er stórsigur að bara jónur smóka 
Læra það sem á að njóta vera til í allt því árin þjóta 
Ekki skjóta , vertu til , hættu að hata , settu skil 
Við allt sem þú vildir að lífið hefði upp á að bjóða.

Fór frá öllu dópi vildi lífið hljóta standa í egin fóta 
Gefa einhvað af mér sem að ég mun aldrey njóta 
En hausinn vildi varla tóra við hvað var ég allan þennan tíma að slóra
Hálfdauður að sötra bjóra miklaði mig og gerði mig stóran 
En hversu lágt er hægt að fara miðað þá alla daga
Sem að ég hef reynt , að vera hér og bæta upp allan skaðan 
Edrú svona lengi byrjar geðveikin að tala 
Getur reynt að svara meðan tímin líður þar til haninn galar
Bangsi reif mig upp í morgun sagði skýrt það deyja allir !!!
Lifðu eins og þú deyrð á morgun bíttar engu þó þú fallir 
Að þú mallir rétt fyrir svefn einn tveir skallar 
Og hausin á koddan ljúflega hann hallar
En afhverju að reykja hausinn er orðinn nógu mikill steypa
Vil mér frekar framfleyta muna hvaðan ég kom og láta gott heita
Vil lifa svo ég þurfi ekki að þrauka halda mér frá því blauta
En hausinn þig platar rangar hugmyndir hann matar
Komdu til dyra með þinna réttu fata 
Þá getur lífið orðið svo miklu betra en hreint og sagt glatað
Vil svo mörgu breyta tólf skref í rétta átt og fíkniefni mun ég aldrey framar neita 
Með einhvað æðra mér veit ég hvert ég leita samt erfiðleikar
Þegar maður hættir að rúlla feitar ég öllu neita á mig sjálfan að leika 
Allir í mig hreyta benda mér á að breyta slökva þessar brennur og ekki fleyrum í kveikja