Jakob yfirgefur Daða (eins og svo oft áður)
Kæru leikhúsgestir samtímans
og ofvirkir í athugasemdum.
Því miður er sýningin
í þann mund að hefjast.
Haldið fyrir augu barnanna
á meðan á þessu stendur
(þetta ætti ekki að taka of
langan tíma frekar en vanalega)
Sýningartjöldin opnast!
----
Ó Jakob, hvern hefði grunað?
Þú vildir mig ekki þegar ég hafði
aðeins óþroskaðan brumknapp að bjóða.
Grænt og ljótt, ekki handfylli,
í ofkældri ávaxtadeild minni!
Því sagðir þú upp starfi þínu
í lágvöruverslunum mínum
og byrjaðir að eltast við
gengilbeinur skurðhnífa?
Því ertu hættur að heilsa
mér í líkamsræktarstöðinni?
Var það vegna þess að ég sýndi þér
hýru gleðipillurnar mínar þegar
ég kom loksins út úr lyfjaskápnum?
Þú heilsar aðeins þykkum og þrútnum
upphandleggjum og breiðum bakvöðvum.
Hefurðu málband meðferðis eða er
um sjónrænt gildismat að ræða?
Hve langt getur þú hlaupið frá mér
á næsta hlaupabretti við hlið mér?
Græddir þú skyndilega á tá og fingri
og skiptir um kjósendur þína
eins og notaðar morfínbleiur?
Hvílík kosningabrella, Júdas!
Þú limlestir siðferðispostula mína
eins og smádýr í barnshöndum.
Hefurðu gleymt kosningaloforði
þínu í Genf? Ég leyfði þér að blómstra! Nú klæðist þú lopapels
og ælir snobbi úr fágætum gallsteinum.
Þú tekur, tekur og tekur
en gefur ekkert nema auglýsingar
og afsláttarmiða að siðleysisbúðinni.
Áður kom það þér á óvart að fólk
skyldi verja illa fenginn auð.
Hugsaðu þér að fyrir 10 árum
þegar þú kallaðir mig meistara
hafi mig næstum langað til að telja
upp mistök mín fyrir þér bara svo
þú sæir glitta í mannleika minn!
Æ! Hversu oft hafa ungir karlmenn
básúnað sjálfstæði sitt og
líkamlegt atgervi, í keppninni
um að vera bestur og þiggja
hjálp frá engum, engum háðir,
uns konungsríkið hrynur í ellinni?
Stóðst ég ekki þær freistingar,
skaðabótakröfur og væntingar sem
litlu lögfræðinemarnir settu upp
sem þú elur á mjólkurlausum geirvörtum?
Jakob, í nöktum höndum þínum
eru annars stigs kyneinkenni
gereyðingarvopn mannkynsins.
Ó, þessi úrkynjaða helferð
sem byrjaði svo vel.
En nú er Übermensch dáinn.
Lengi lifi frjáls verslun!
Nei bíddu, Mammon hrundi líka,
og ég sem hafði lánað honum æruna.
Hvaða guð ætlarðu að drepa næst, Jakob?
Þú segir að fylgdarsveinar þínir
í farþegasætum séu ekkert endilega
sammála ástæðum þínum fyrir að þrýsta
á bílflautuna, en ég spyr á móti,
þáðu þeir ekki far á sama áfangastað?
Mótmæltu þeir og yfirgáfu farartækið? Nei.
Bíddu, leitar þú á vafasamar náðir
þreskjaðra glansmynda um helgar
til þess eins að fjalla um
yfir allt á hlaupabrettum
og illa hönnuðum skíðatækjum?
Voru kossar þínir, kelerí
og kynlíf af sviknum skilavörum?
---
Úr hálfleiknum hádegishléum streyma
sýningargestir raunveruleikans
eftir osmósuafli tísku og græðgi
og fylla slímugar biðraðirnar á eftir
skeifugarnarfylli af söltuðum poppklisjum,
ráðlögðum nasaþef af kókaíni
og ofsykruðu innihaldi plastumbúða
sem minnka og hækka í verði
við hverja útlitsbreytingu
og stækkun á umbúðunum,
rétt eins og það sem
Jakob eltist við.
Bíddu átti ekki að vera hlé?
---
Ó, Jakobína, steinlausa nektarína!
Þú sem beinir nætursjónauka þínum
að þyrpingum ofvaxinna klámstjarna!
Allsberar, hrútspungar, dónaljón,
yngismeyjar og sogamenn á vogum
með rekkjunautum og veinandi geitum.
Sérðu ekki smitaða nál sporðdrekans
og klær krabbans lyftast yfir þeim?
Var belti buxna minna aðeins
illa upplýst loftsteinabelti
fyrir rannsóknarleiðangri þínum
út í óra-víddir alheimsins?
Kommentakerfin loga nú undir
gnægtaborði líkama þíns.
Hvílíkar gersemar og gráfíkjur!
Þú þóttir ekkert sérlega gáfulegur
þegar þú afneitaðir mér þrisvar
og misstir svo nýjasta snjallsímann
í klósettskálar slúðurblaðamennskunnar.
Ah, Jakob, kommentakerfin:
Sá magnaði tilfinningadómstóll götunnar,
þar sem jákvæðni og neikvæðni mætast
í eilífum rifrildum óánægju og hégóma.
Æ, eru kroppur þinn og æra nú orðin
að kræsingum og bitbeinum á hinum
undankomulausa ritvelli þunglyndisgamma?
Ó, þær vélrænu lausavísur leiðra lævirkja
yfir rænulausum leiðum lævísra vélvirkja!
Tekur þú þessu rausi trölla með alvöru?
Urðu þau að steinum í Golgötu þinni
og slöngvuðust í gínandi auga Golíats?
Hví yfirgafst þú mig á glimmerkrossinum
fyrir umbót samtímans á sköpunarverkinu?
Hún verður orðin mygluð á morgun
eins og fyrsta kynlífsreynsla okkar.
Þú sem sagðir mig of gamlan
til að hefja grunnnám í háskóla.
En sjáðu nú hver er útskrifaður
með 360 gráðu heitan björgunarhring.
Þessir titrandi bingóvöðvar hafa séð
batmanmerki sitt rísa upp eins og fönix
af jarmandi feigð sitjandi bingóstjóra.
Hvernig sem nú stendur á
stend ég nú í fullum blóma
með hangandi aldin á tilboði.
Hangandi stóraldin!
Ný sending oft á dag.
Nei, þessi óflysjaði villigöltur
gekkst sko ekki undir hnífinn.
Þessar tréspírandi kartöflur
hafa enn hýðið á sér!
Ég laumaði sko engum sykurpúðum
í þessar vöðvastæltu próteinstangir.
Sjáðu bara næringarinnihaldið iða
á miða á hliðinni á riðandi kviðnum:
Fljúgið þið litlu kviðmágar, fljúgið!
En þú Jakob, kemur og ferð í og úr
rísandi útrýmingarsölubúðum mínum
með grátandi augu og lokaðar hendur.
---
Tjöldin falla á gólf sviðsins.
Skömmustu síðar grafast mannorð okkar Jakobs
undir spámannlega froðu og hreinsunareldinn
upp úr freyðandi flóðgáttum spjallborðanna
og stjaksetningu okkar á staksteinum
eins og hvalreki á smörtu blandi
meðan slúðurberarnir fóðra kjafta skrímslanna
á bak við galopnar bréfalúgur kaffiboðanna.
En okkur er sama. Við erum leikarar.
Enginn þekkir grímulausa nekt okkar
handan við búningsklefann.
og ofvirkir í athugasemdum.
Því miður er sýningin
í þann mund að hefjast.
Haldið fyrir augu barnanna
á meðan á þessu stendur
(þetta ætti ekki að taka of
langan tíma frekar en vanalega)
Sýningartjöldin opnast!
----
Ó Jakob, hvern hefði grunað?
Þú vildir mig ekki þegar ég hafði
aðeins óþroskaðan brumknapp að bjóða.
Grænt og ljótt, ekki handfylli,
í ofkældri ávaxtadeild minni!
Því sagðir þú upp starfi þínu
í lágvöruverslunum mínum
og byrjaðir að eltast við
gengilbeinur skurðhnífa?
Því ertu hættur að heilsa
mér í líkamsræktarstöðinni?
Var það vegna þess að ég sýndi þér
hýru gleðipillurnar mínar þegar
ég kom loksins út úr lyfjaskápnum?
Þú heilsar aðeins þykkum og þrútnum
upphandleggjum og breiðum bakvöðvum.
Hefurðu málband meðferðis eða er
um sjónrænt gildismat að ræða?
Hve langt getur þú hlaupið frá mér
á næsta hlaupabretti við hlið mér?
Græddir þú skyndilega á tá og fingri
og skiptir um kjósendur þína
eins og notaðar morfínbleiur?
Hvílík kosningabrella, Júdas!
Þú limlestir siðferðispostula mína
eins og smádýr í barnshöndum.
Hefurðu gleymt kosningaloforði
þínu í Genf? Ég leyfði þér að blómstra! Nú klæðist þú lopapels
og ælir snobbi úr fágætum gallsteinum.
Þú tekur, tekur og tekur
en gefur ekkert nema auglýsingar
og afsláttarmiða að siðleysisbúðinni.
Áður kom það þér á óvart að fólk
skyldi verja illa fenginn auð.
Hugsaðu þér að fyrir 10 árum
þegar þú kallaðir mig meistara
hafi mig næstum langað til að telja
upp mistök mín fyrir þér bara svo
þú sæir glitta í mannleika minn!
Æ! Hversu oft hafa ungir karlmenn
básúnað sjálfstæði sitt og
líkamlegt atgervi, í keppninni
um að vera bestur og þiggja
hjálp frá engum, engum háðir,
uns konungsríkið hrynur í ellinni?
Stóðst ég ekki þær freistingar,
skaðabótakröfur og væntingar sem
litlu lögfræðinemarnir settu upp
sem þú elur á mjólkurlausum geirvörtum?
Jakob, í nöktum höndum þínum
eru annars stigs kyneinkenni
gereyðingarvopn mannkynsins.
Ó, þessi úrkynjaða helferð
sem byrjaði svo vel.
En nú er Übermensch dáinn.
Lengi lifi frjáls verslun!
Nei bíddu, Mammon hrundi líka,
og ég sem hafði lánað honum æruna.
Hvaða guð ætlarðu að drepa næst, Jakob?
Þú segir að fylgdarsveinar þínir
í farþegasætum séu ekkert endilega
sammála ástæðum þínum fyrir að þrýsta
á bílflautuna, en ég spyr á móti,
þáðu þeir ekki far á sama áfangastað?
Mótmæltu þeir og yfirgáfu farartækið? Nei.
Bíddu, leitar þú á vafasamar náðir
þreskjaðra glansmynda um helgar
til þess eins að fjalla um
yfir allt á hlaupabrettum
og illa hönnuðum skíðatækjum?
Voru kossar þínir, kelerí
og kynlíf af sviknum skilavörum?
---
Úr hálfleiknum hádegishléum streyma
sýningargestir raunveruleikans
eftir osmósuafli tísku og græðgi
og fylla slímugar biðraðirnar á eftir
skeifugarnarfylli af söltuðum poppklisjum,
ráðlögðum nasaþef af kókaíni
og ofsykruðu innihaldi plastumbúða
sem minnka og hækka í verði
við hverja útlitsbreytingu
og stækkun á umbúðunum,
rétt eins og það sem
Jakob eltist við.
Bíddu átti ekki að vera hlé?
---
Ó, Jakobína, steinlausa nektarína!
Þú sem beinir nætursjónauka þínum
að þyrpingum ofvaxinna klámstjarna!
Allsberar, hrútspungar, dónaljón,
yngismeyjar og sogamenn á vogum
með rekkjunautum og veinandi geitum.
Sérðu ekki smitaða nál sporðdrekans
og klær krabbans lyftast yfir þeim?
Var belti buxna minna aðeins
illa upplýst loftsteinabelti
fyrir rannsóknarleiðangri þínum
út í óra-víddir alheimsins?
Kommentakerfin loga nú undir
gnægtaborði líkama þíns.
Hvílíkar gersemar og gráfíkjur!
Þú þóttir ekkert sérlega gáfulegur
þegar þú afneitaðir mér þrisvar
og misstir svo nýjasta snjallsímann
í klósettskálar slúðurblaðamennskunnar.
Ah, Jakob, kommentakerfin:
Sá magnaði tilfinningadómstóll götunnar,
þar sem jákvæðni og neikvæðni mætast
í eilífum rifrildum óánægju og hégóma.
Æ, eru kroppur þinn og æra nú orðin
að kræsingum og bitbeinum á hinum
undankomulausa ritvelli þunglyndisgamma?
Ó, þær vélrænu lausavísur leiðra lævirkja
yfir rænulausum leiðum lævísra vélvirkja!
Tekur þú þessu rausi trölla með alvöru?
Urðu þau að steinum í Golgötu þinni
og slöngvuðust í gínandi auga Golíats?
Hví yfirgafst þú mig á glimmerkrossinum
fyrir umbót samtímans á sköpunarverkinu?
Hún verður orðin mygluð á morgun
eins og fyrsta kynlífsreynsla okkar.
Þú sem sagðir mig of gamlan
til að hefja grunnnám í háskóla.
En sjáðu nú hver er útskrifaður
með 360 gráðu heitan björgunarhring.
Þessir titrandi bingóvöðvar hafa séð
batmanmerki sitt rísa upp eins og fönix
af jarmandi feigð sitjandi bingóstjóra.
Hvernig sem nú stendur á
stend ég nú í fullum blóma
með hangandi aldin á tilboði.
Hangandi stóraldin!
Ný sending oft á dag.
Nei, þessi óflysjaði villigöltur
gekkst sko ekki undir hnífinn.
Þessar tréspírandi kartöflur
hafa enn hýðið á sér!
Ég laumaði sko engum sykurpúðum
í þessar vöðvastæltu próteinstangir.
Sjáðu bara næringarinnihaldið iða
á miða á hliðinni á riðandi kviðnum:
Fljúgið þið litlu kviðmágar, fljúgið!
En þú Jakob, kemur og ferð í og úr
rísandi útrýmingarsölubúðum mínum
með grátandi augu og lokaðar hendur.
---
Tjöldin falla á gólf sviðsins.
Skömmustu síðar grafast mannorð okkar Jakobs
undir spámannlega froðu og hreinsunareldinn
upp úr freyðandi flóðgáttum spjallborðanna
og stjaksetningu okkar á staksteinum
eins og hvalreki á smörtu blandi
meðan slúðurberarnir fóðra kjafta skrímslanna
á bak við galopnar bréfalúgur kaffiboðanna.
En okkur er sama. Við erum leikarar.
Enginn þekkir grímulausa nekt okkar
handan við búningsklefann.
Við amma horfum stundum á bannaðar bíómyndir á Ríkissjónvarpinu. Í einu kynlífsatriðinu spurði hún mig af hverju það þyrfti alltaf að troða þessu þarna inn. Ég leit á hana og hef eflaust óvart sett upp sama svip og afi gerði alltaf.