Óskahallir
Óskahallir aldrei mun ég byggja
um ævi framar þreyttum ferðalang.
Okkar leiðir aldrei saman liggja,
önnur kona gista mun þitt fang.

Ef gæfan ætíð brosir við þér bjarta
og bestu óskir færir þér í skaut,
af þinni gleði hlæja vill mitt hjarta
þótt hryggðin um það leggi sína braut.

En vilji sorgin veg þína troða,
ég vildi megna að bægja henni frá
og hvert þitt fótmál ástarrósum roða
svo reynist braut þín ei jafn hörð og grá.

Þótt fallvalt reynist flest í vorum heimi
og fölni að lokum bæði vangi og rós,
innst í hjarta alla tíð ég geymi
þá ást til þín sem varð mitt gæfuljós.  
Ásdís Jóhannsdóttir
1933 - 1959
Ódagsett

Úr bókinni <a href="mailto:mstef@li.is?subject=[Pöntun]: Vængjaþytur vorsins">Vængjaþytur vorsins</a>.
Félag ljóðaunnenda á Austurlandi, 2002.
Allur réttur áskilinn systkini höfundar.


Ljóð eftir Ásdísi Jóhannsdóttur

Lofsöngur til lífsins
Við skál
Kysstu mig
Óskahallir