minning um ást
Síðan gullhamrar þinnar gæsku hættu að koma,
mitt hjarta er í sorg,en þó ég vona,
því augu þín voru sem af himnum send,
nema þegar þú varst reið.
Engin spyr fuglanna,því þeir kunna ekki að tala,
og orð mín voru ekki nóg,til að gera þig fala,
en í heysátum fögrum leynist leyndarmál okkar,
já,með fuglunum,manstu,fjólubláir sokkar,.
mitt hjarta er í sorg,en þó ég vona,
því augu þín voru sem af himnum send,
nema þegar þú varst reið.
Engin spyr fuglanna,því þeir kunna ekki að tala,
og orð mín voru ekki nóg,til að gera þig fala,
en í heysátum fögrum leynist leyndarmál okkar,
já,með fuglunum,manstu,fjólubláir sokkar,.