Haustið
Hefur nú in hvíta mjöll
- hörðum fönnum sínum -
Hlíðar- grænu falið -fjöll
fyrir sjónum mínum.
Hún mun eftir stutta stund
stakkinn hvíta breiða
yfir mína góðu grund
og græna litnum eyða.
Ef þar mæna ílustrá
upp úr snjónum hvíta,
norðanveðrin - eftir á
- öll þau burtu slíta.
Svo mun stytta sólargang,
síðan lengjast gríma.
Ég get ekki færst í fang
að fagna slíkum tíma.
Vísna minna vængjum á
vil ég burtu leita
þessu kalda fróni frá
og fljúga í suðrið heita.
- hörðum fönnum sínum -
Hlíðar- grænu falið -fjöll
fyrir sjónum mínum.
Hún mun eftir stutta stund
stakkinn hvíta breiða
yfir mína góðu grund
og græna litnum eyða.
Ef þar mæna ílustrá
upp úr snjónum hvíta,
norðanveðrin - eftir á
- öll þau burtu slíta.
Svo mun stytta sólargang,
síðan lengjast gríma.
Ég get ekki færst í fang
að fagna slíkum tíma.
Vísna minna vængjum á
vil ég burtu leita
þessu kalda fróni frá
og fljúga í suðrið heita.
,,Haustið" er nokkuð dæmigert ljóð eftir Pál en þar sækir hann efniviðinn í náttúruna og nánasta umhverfi sem hann var svo næmur á, og átti svo auðvelt með að færa í bundið mál eða eins og Jónas Jónsson orðar það: ,,Hann talaði mælt mál í ljóðum. Rímsnilld hans og orðaforði var nálega takmarkalaus. Hann kastaði fram vísum, orti kvæði og ljóðabréf frá æskudögum og fram á grafarbakkann. Hinir hversdagslegu atburðir daglegs lífs urðu honum auðfengin yrkisefni."