Verbúastúlkan.
Hún sefur þegar húmið leggst á bæinn,
því hún hefur hamast mikið allan daginn.
Slorug föt og stígvél liggja í einum haugi,
og andlit hennar angist sem á draugi.
Hún heitir eitthvað er bænum er alveg sama,
hár hennar er rysjótt og flýr allan drama.
Löngu er hún hætt að mýkja soðnar hendur,
hætt að taka eftir hvar í lífinu hún stendur.
Hún reyndi mikið að kreista þetta út um helgar,
horfið mikið á hvernig margur strákur "felgar".
Gaf sín brjóst,er brjóstbirtan varð mikill,
horfði á lif sitt verða að einum hnykill.
Hún fannst að morgni í gutli eigin ælu,
sálin hennar nú leitar betri sælu.
Það reyndi engin við gröf hennar að túlka,
nema að hún hefði verið ágætis verbúastúlka.
því hún hefur hamast mikið allan daginn.
Slorug föt og stígvél liggja í einum haugi,
og andlit hennar angist sem á draugi.
Hún heitir eitthvað er bænum er alveg sama,
hár hennar er rysjótt og flýr allan drama.
Löngu er hún hætt að mýkja soðnar hendur,
hætt að taka eftir hvar í lífinu hún stendur.
Hún reyndi mikið að kreista þetta út um helgar,
horfið mikið á hvernig margur strákur "felgar".
Gaf sín brjóst,er brjóstbirtan varð mikill,
horfði á lif sitt verða að einum hnykill.
Hún fannst að morgni í gutli eigin ælu,
sálin hennar nú leitar betri sælu.
Það reyndi engin við gröf hennar að túlka,
nema að hún hefði verið ágætis verbúastúlka.