Nostalgía
fjarskafögur myndin af fyrrverandi tilfinningum
varpar funheitum logum á hjartaveggina mína
minningarnar teikna skuggamyndir með bjarmanum
og bogin brostin hjörtu litast svört í augum mínum...
moldin þar sem sál mín vesæl stynur
hefur núna tapað sínum mætti
hjartað svart af bruna niður hrynur
hugsun sem að eitt sinn hugann grætti
er nú allt í einu orðinn vinur...
andlitslausar hugrenningar streyma um huga minn
rista grunnt á taugaflækjunni í tómu höfðinu
skilja eftir sig ókláruð svör við ýmsum spurningum
en ég kærði mig aldrei um nokkur einustu svör...
nostalgía...
ljóð mín voru betri á þeim tíma
líkaminn var grennri á þeim tíma
sólardagar hafa aldrei verið fleiri...
líðan mín var verri á þeim tíma
öskrin voru fleiri á þeim tíma
sólardagar hafa aldrei verið fleiri...
á þeim tíma Djöfsi
inn um dyrnar mætti
finn það aftur gerast
hraðar sál mín hrynur
hugsun sem að eitt sinn hugann grætti
er nú allt í einu orðinn vinur...
...
bara man það besta frá þeim tíma
er ég orti ljóðið “þú ert víma”
bara man það besta frá þeim tíma
er ég orti ljóðið “vesæl gríma”
nostalgían orðinn ástkær vinur
meðan hjartað brunnið vesælt stynur
nostalgían orðinn ástkær vinur
meðan sálin hraðar niður hrynur...
varpar funheitum logum á hjartaveggina mína
minningarnar teikna skuggamyndir með bjarmanum
og bogin brostin hjörtu litast svört í augum mínum...
moldin þar sem sál mín vesæl stynur
hefur núna tapað sínum mætti
hjartað svart af bruna niður hrynur
hugsun sem að eitt sinn hugann grætti
er nú allt í einu orðinn vinur...
andlitslausar hugrenningar streyma um huga minn
rista grunnt á taugaflækjunni í tómu höfðinu
skilja eftir sig ókláruð svör við ýmsum spurningum
en ég kærði mig aldrei um nokkur einustu svör...
nostalgía...
ljóð mín voru betri á þeim tíma
líkaminn var grennri á þeim tíma
sólardagar hafa aldrei verið fleiri...
líðan mín var verri á þeim tíma
öskrin voru fleiri á þeim tíma
sólardagar hafa aldrei verið fleiri...
á þeim tíma Djöfsi
inn um dyrnar mætti
finn það aftur gerast
hraðar sál mín hrynur
hugsun sem að eitt sinn hugann grætti
er nú allt í einu orðinn vinur...
...
bara man það besta frá þeim tíma
er ég orti ljóðið “þú ert víma”
bara man það besta frá þeim tíma
er ég orti ljóðið “vesæl gríma”
nostalgían orðinn ástkær vinur
meðan hjartað brunnið vesælt stynur
nostalgían orðinn ástkær vinur
meðan sálin hraðar niður hrynur...