Krummavísur
Krummi svaf í kletta gjá, -
kaldri vetrar nóttu á,
verður margt að meini;
fyrr en dagur fagur rann
freðið nefið dregur hann
undan stórum steini.
Allt er frosið úti gor,
ekkert fæst við ströndu mor,
svengd er metti mína;
ef að húsum heim ég fer,
heimafrakkur bannar mér
seppi´ úr sorpi´ að tína.
Öll er þakin ísi jörð,
ekki séð á holta börð
fleygir fuglar geta;
en þó leiti út um mó,
auða hvergi lítur tó;
hvað á hrafn að éta?
Á sér krummi ýfði stél,
einnig brýndi gogginn vel,
flaug úr fjalla gjótum;
lítur yfir byggð og bú,
á bæjum fyrr en vakna hjú;
veifar vængjum skjótum.
Sálaður á síðu lá
sauður feitur garði hjá,
fyrrum frár á velli.
?Krúnk, krúnk! nafnar, komið hér!
krúnk, krúnk! því oss búin er
krás á köldu svelli?.
kaldri vetrar nóttu á,
verður margt að meini;
fyrr en dagur fagur rann
freðið nefið dregur hann
undan stórum steini.
Allt er frosið úti gor,
ekkert fæst við ströndu mor,
svengd er metti mína;
ef að húsum heim ég fer,
heimafrakkur bannar mér
seppi´ úr sorpi´ að tína.
Öll er þakin ísi jörð,
ekki séð á holta börð
fleygir fuglar geta;
en þó leiti út um mó,
auða hvergi lítur tó;
hvað á hrafn að éta?
Á sér krummi ýfði stél,
einnig brýndi gogginn vel,
flaug úr fjalla gjótum;
lítur yfir byggð og bú,
á bæjum fyrr en vakna hjú;
veifar vængjum skjótum.
Sálaður á síðu lá
sauður feitur garði hjá,
fyrrum frár á velli.
?Krúnk, krúnk! nafnar, komið hér!
krúnk, krúnk! því oss búin er
krás á köldu svelli?.