Þú manst að fátækt var af náð oss veitt
af vorum drottni. Það er gömul saga.
En Guð og menn og allt er orðið breytt
og ólíkt því sem var í fyrri daga.

Því fyrr var vissast vegi drottins á
að vera af hor og örbirgð nærri dauður.
Því hærra nú sem herrans þjónar ná
því hærri laun, því meiri völd og auður.

Í fátækt skortir bæði náð og brauð,
því bendi guð þér veg með þjónum sínum:
þú verður vinur fyrst að fá þér auð,
þá færðu líka náð hjá drottni þínum.

Því hafi þér ei heppnast ?stöðu? að ná
og heldur ekki lánast vel að búa,
þá mun þér veröld vera gæðafá
og vinir drottins að þér baki snúa.

Þó drottin sjálfan þekkir ekki þú,
þá þekkjast allir best af vinum sínum.
Og gáðu að hverjum hlotnast virðing sú
að hafa sæti næstir presti þínum.

Og eins er drottinn auði vorum hjá
og allar vorar syndaflækjur greiðir,
og börnin okkar verða voldug þá,
þó vitið skorti, náðin guðs þau leiðir.

Og eins er það að þá sem eiga gull,
frá þjófnað verndar náðarherrann blíði,
en þúsund svarthol á hér fjandinn full
af flökkuþjóð og öðrum sultarlýði.

Þú félaus maður mátt hér líða nauð
og munt í Víti síðar kenna á hörðu.
En takist þér að eiga nógan auð,
þig englar geyma bæði á himni og jörðu.