stundarkorn
Hún gekk á iljunum yfir grasið,
sem stundi að vellíðan.
Settist á gamlan úfin bekk,
sem að þagði.
Trén kvísluðu henni sögur,
með hjálp vindsins,
sem blæs í kviðum
bæði kaldur jafnt sem heitur.
Hún klæddi sig í skóna,
gekk yfir grasið,
sem grét sársauka tárum,
lét klink í sjálfsalan
fékk sér kók
og horfði til himins og brosti.
sem stundi að vellíðan.
Settist á gamlan úfin bekk,
sem að þagði.
Trén kvísluðu henni sögur,
með hjálp vindsins,
sem blæs í kviðum
bæði kaldur jafnt sem heitur.
Hún klæddi sig í skóna,
gekk yfir grasið,
sem grét sársauka tárum,
lét klink í sjálfsalan
fékk sér kók
og horfði til himins og brosti.