Ljósið í myrkrinu
Ljósið læðist innum rifuna á hellinum.
Ég sé það speglast í pollinum sem myndaðist um nóttina.
Það birtir örlítið til ég sé næstum í hinn endann á hellinum.
Ég reyni að færa mig nær en þá finn ég hvað keðjurnar eru stuttar.
Ég næ ekki einusinni að standa upp.
Ég grúfi mig niður og brest í grát. Afhverju hafði ég endað svona?
Ég hafði aldrei tekið feilspor í lífinu.
Ein mistök, eitt spor útaf línunni og allt varð svona, dimmt, kalt og drungalegt.
Ég hefði aldrei átt að taka þessa töflu, sama hvað þeir sögðu oft að þetta væri í lagi.
Ég sé það speglast í pollinum sem myndaðist um nóttina.
Það birtir örlítið til ég sé næstum í hinn endann á hellinum.
Ég reyni að færa mig nær en þá finn ég hvað keðjurnar eru stuttar.
Ég næ ekki einusinni að standa upp.
Ég grúfi mig niður og brest í grát. Afhverju hafði ég endað svona?
Ég hafði aldrei tekið feilspor í lífinu.
Ein mistök, eitt spor útaf línunni og allt varð svona, dimmt, kalt og drungalegt.
Ég hefði aldrei átt að taka þessa töflu, sama hvað þeir sögðu oft að þetta væri í lagi.