Minn kæri vin... það mun versna.
Þjóðvegurinn er fullur af heilablóðföllum,
og börnin þau þögguð voru,
-engin tár, ekkert auga.
Geispuð golan krýngd, hljóðið dauða sýnt.
Ó, hinn háflegi djöfull,
ríðum upp að ystu nöf.
Í vesti haustsins, í stígvélum vetrarins.
Dvínum yfir það bláa.
Klær sem yddað spjót.
Það er tært, já, svo tært.
Og það gljáir, já, það gljáir.
Sem og veggir náttúrunnar mun það standa.
Í ljóði mínu, í ljóði þínu.
Í bók þeirra.
Trúðu mér, minn kæri vin.
Það mun versna.
Það mun versna.
Það mun versna.
Allt verður aldrei hægt.
Ekkert er hægt.
Ekkert er hægt.
Ekkert er hægt, minn kæri.
og börnin þau þögguð voru,
-engin tár, ekkert auga.
Geispuð golan krýngd, hljóðið dauða sýnt.
Ó, hinn háflegi djöfull,
ríðum upp að ystu nöf.
Í vesti haustsins, í stígvélum vetrarins.
Dvínum yfir það bláa.
Klær sem yddað spjót.
Það er tært, já, svo tært.
Og það gljáir, já, það gljáir.
Sem og veggir náttúrunnar mun það standa.
Í ljóði mínu, í ljóði þínu.
Í bók þeirra.
Trúðu mér, minn kæri vin.
Það mun versna.
Það mun versna.
Það mun versna.
Allt verður aldrei hægt.
Ekkert er hægt.
Ekkert er hægt.
Ekkert er hægt, minn kæri.