þar sem einu sinni lék sér barn.
Dúkka sem grætur
og segir mamma,
situr á hillu
upp á vegg
í tómu herbergi
þar sem einu sinni,
lék sér barn.

Nú er barnið horfið
og allt sem
eftir situr
er tár og blóð
frá drukkinni reiði
föður hennar.  
Kristrún Huld Hafberg
1978 - ...


Ljóð eftir Kristrúnu Huld Hafberg

Þögnin er það sem ég heyri
Heiðursgestur Heljar.
Dofin...
Á leið minni í þunglyndi
Fæðing þín
Klakastyttan!
Svona virkar það...
The dad I never had
Nóttin og ég.
Árnar renna rauðar.
þar sem einu sinni lék sér barn.
Einn af þessum dögum.
Fólk
Flótti þinn frá þér!
Lífsins-ást
Hún er það...
Gráttu mig eigi
Spegill, spegill.
Blikkandi ljós inn í eilífðina
Pabbi
Hin konan.
Mamma
Sálarflækja
Kallað á hjálp.
Lokaður rammi
Þessu er lokið!
Ástin mín.
RIFRILDI ELSKENDA
Loforð um þig
ÞÚ!!!
Sálarkytran
Hin þöglu orð
Í þokunni
Það er ekki svo sárt.
Heimili
Nú í dag!
Tendruð tár
Þungar eru þær dimmu nætur.
Í von og óvon hvísla ég út í vindinn...
Hjarta óskast keypt...
Ótamið hjarta.
Uppsagnarbréf!!!
Án þín.
Rós
Ástin hennar.
Leiðbeiningar á merki-miða.
Hjartsláttur!
Í hýðinu
Hvísl fjallanna.
Fyrsta bindi.
Annað bindi.
Hjarta í molum.
Storknað Hjarta...
Ég vel...