Leikur að orðum
Einu sinni var arfakóngur sem rak bakteríu.Aðalviðskiptavinirnir voru afturvirkir. Þegar þeir notuðust ekki við handrið ríkti ætíð ringulreið á bakteríunni.
Einn af þeim var náungi. Hann var afhentur. Meinlokurnar dugðu ekki og þegar hann lést var farið með hann á nábýlið.Vinur hans, öryrkinn, var ekki lengi að yrkja ljóð náunganum til heiðurs og að launum fékk hann dráttarvél og veiðivatn.
Dag einn kom kvenmaður inn á bakteríuna. Kúnnarnir voru allir skautahlauparar svo að úr varð glasabarn (kvenmaðurinn var sko ekki að hafa fyrir því að ganga með riðvörn!!). Konan var gift og var því eftir þennan samdrátt orðin að kópíu. Enginn vissi hver faðirinn var og því neyddust þeir allir til að greiða dráttarvexti.
Eitt skiptið á leið sinni heim af bakteríunni kom arfakóngurinn við í sambúðinni. Eftir að hafa spjallað eilítið við búðingin fór hann heim að elda pottorma. Hann fékk matareitrun og hleypti brúnum og iðraðist á víxl það sem eftir var vikunnar.
Einn af þeim var náungi. Hann var afhentur. Meinlokurnar dugðu ekki og þegar hann lést var farið með hann á nábýlið.Vinur hans, öryrkinn, var ekki lengi að yrkja ljóð náunganum til heiðurs og að launum fékk hann dráttarvél og veiðivatn.
Dag einn kom kvenmaður inn á bakteríuna. Kúnnarnir voru allir skautahlauparar svo að úr varð glasabarn (kvenmaðurinn var sko ekki að hafa fyrir því að ganga með riðvörn!!). Konan var gift og var því eftir þennan samdrátt orðin að kópíu. Enginn vissi hver faðirinn var og því neyddust þeir allir til að greiða dráttarvexti.
Eitt skiptið á leið sinni heim af bakteríunni kom arfakóngurinn við í sambúðinni. Eftir að hafa spjallað eilítið við búðingin fór hann heim að elda pottorma. Hann fékk matareitrun og hleypti brúnum og iðraðist á víxl það sem eftir var vikunnar.