Lifir ást að handan?
Þögul ást í þröngu rými
Frosið hjarta þakið hrími
Eitt er horfið annað brennur
Ör af boga Amors rennur.
Drengur elskar, svanni dáin,
enn til staðar ástarþráin.
Á moldu fellur sveinsins tár,
í brjósti hans er sorgarsár
Jörðin hylur hennar mynd,
sálin fauk með hlýjum vind.
Við stein með nafni hennar grætur,
rifnar burtu hjartans rætur.
Með blað í hendi'á jörðu skríður
mærin hans á himnum bíður.
Sigðin glampar á hans hníf,
vill ey öðlast lengra líf.
Einn mun aldrei gleði skarta,
frostrós grær á drengsins hjarta.
Með hníf í brjósti hnígur sveinn,
vildi ey lengur lifa einn.
Í örmum hennar friðar nýtur,
hjartað ekki aftur brýtur.
Fann í faðmi hennar hlýju
byrja að elska heitt að nýju.
Frosið hjarta þakið hrími
Eitt er horfið annað brennur
Ör af boga Amors rennur.
Drengur elskar, svanni dáin,
enn til staðar ástarþráin.
Á moldu fellur sveinsins tár,
í brjósti hans er sorgarsár
Jörðin hylur hennar mynd,
sálin fauk með hlýjum vind.
Við stein með nafni hennar grætur,
rifnar burtu hjartans rætur.
Með blað í hendi'á jörðu skríður
mærin hans á himnum bíður.
Sigðin glampar á hans hníf,
vill ey öðlast lengra líf.
Einn mun aldrei gleði skarta,
frostrós grær á drengsins hjarta.
Með hníf í brjósti hnígur sveinn,
vildi ey lengur lifa einn.
Í örmum hennar friðar nýtur,
hjartað ekki aftur brýtur.
Fann í faðmi hennar hlýju
byrja að elska heitt að nýju.