Húsið og gatan
Gatan var í gönguferð og hitti vin sinn húsið og þau fóru að spjalla saman um hvernig þau ættu að komast heim til sín. Þau voru búin að labba um allt landið næstum því.
Og svo sáu þau bara húsið en þá kom bíll og gatan lagðist niður svo að bíllinn gæti keyrt. Og svo fóru þau heim en dyrnar voru læstar. Þau voru með nesti. Svo var einn með lykla, það var gatan. En þá kom stór bíll og þau gátu ekki opnað. Gatan setti lyklana í vasann og lagðist niður. En dekkið sprakk. Og svo komu engir bílar og þau gátu bara opnað dyrnar og komist inn. En húsið var ekki stórt, bara eins og hundakofi. Húsið var komið heim en gatan átti ekki neitt hús.
Hún átti bara heima á jörðinni af því að hún liggur alltaf.
Og svo sáu þau bara húsið en þá kom bíll og gatan lagðist niður svo að bíllinn gæti keyrt. Og svo fóru þau heim en dyrnar voru læstar. Þau voru með nesti. Svo var einn með lykla, það var gatan. En þá kom stór bíll og þau gátu ekki opnað. Gatan setti lyklana í vasann og lagðist niður. En dekkið sprakk. Og svo komu engir bílar og þau gátu bara opnað dyrnar og komist inn. En húsið var ekki stórt, bara eins og hundakofi. Húsið var komið heim en gatan átti ekki neitt hús.
Hún átti bara heima á jörðinni af því að hún liggur alltaf.
Þetta er fjórða ljóðið mitt. Mamma hjálpaði mér að senda það til pabba í tölvupósti. Hann segir að þetta heiti söguljóð.