Fyrirboðar
1.
Ég er dóttirin
og í hafniðinum
heyrist allt
og í hafniðinum
syngja raddir
sem upphefja engan
heldur þjóna eingöngu
þeim eina tilgangi
að vera og heyrast ekki
og í hafniðinum
hafa aðrar raddir sungið
með tónum sem aðeins birtast
í hljóðlausum
líflausum orðum
á vörum sem aldrei bærast.
2.
Ég er dóttirin
og aðeins ég
skynja þýðingu þess
að rekaviður dagsins
er ekki ormétinn
að innsta hring
og aðeins ég
skynja þýðingu þess
að þessir köldu
blautu klettar
boða algera þögn
og aðeins ég
skynja þýðingu þess
að dagurinn
hefur dregið í lengstu lög
að sýna skömmustuleg
svipbrigði sín
já – aðeins ég
er þess megnug að skynja
að allir þessir fyrirboðar
hafa í öllum sínum myndum
aðeins boðað það
sem þegar er orðið
og aðeins ég ein
skynja þá blíðu fingur
sem leika um þig
og veit að hafniðurinn
er söngurinn þinn
í djúpunum
(í grænu
grænbláu
bláu biksvörtu
djúpunum)
þar sem óp ykkar
heyrðust ekki
- en samt heyrði ég
á þeirri stundu
að sameiginleg fortíð okkar
var að breytast og umbreytast
í einmannaleg minningarbrot
og þá
og þá á þeirri stundu
heyrði ég ópin þín systir
og þaðan í frá
gat ég aðeins
(og þó með naumindum)
sagt;
ég er dóttirin
sem drukknaði ekki.
Ég er dóttirin
og í hafniðinum
heyrist allt
og í hafniðinum
syngja raddir
sem upphefja engan
heldur þjóna eingöngu
þeim eina tilgangi
að vera og heyrast ekki
og í hafniðinum
hafa aðrar raddir sungið
með tónum sem aðeins birtast
í hljóðlausum
líflausum orðum
á vörum sem aldrei bærast.
2.
Ég er dóttirin
og aðeins ég
skynja þýðingu þess
að rekaviður dagsins
er ekki ormétinn
að innsta hring
og aðeins ég
skynja þýðingu þess
að þessir köldu
blautu klettar
boða algera þögn
og aðeins ég
skynja þýðingu þess
að dagurinn
hefur dregið í lengstu lög
að sýna skömmustuleg
svipbrigði sín
já – aðeins ég
er þess megnug að skynja
að allir þessir fyrirboðar
hafa í öllum sínum myndum
aðeins boðað það
sem þegar er orðið
og aðeins ég ein
skynja þá blíðu fingur
sem leika um þig
og veit að hafniðurinn
er söngurinn þinn
í djúpunum
(í grænu
grænbláu
bláu biksvörtu
djúpunum)
þar sem óp ykkar
heyrðust ekki
- en samt heyrði ég
á þeirri stundu
að sameiginleg fortíð okkar
var að breytast og umbreytast
í einmannaleg minningarbrot
og þá
og þá á þeirri stundu
heyrði ég ópin þín systir
og þaðan í frá
gat ég aðeins
(og þó með naumindum)
sagt;
ég er dóttirin
sem drukknaði ekki.