Ást
Ég veit að þetta er ekki rétt
þessi tilfinning þessi sársauki
En það er þá bara ástin
Hún tekur og særir
En getur líka gefið og glatt
Hún er bara
Hún þroskar og fæðir
Hún kemur eða fer
Stundum stekkur hún á milli
Stundum langar hana að læra
Stundum getur hún bara grátið
Hún er sál tómsins
Hún vekur upp vonir og drauma
Hún flýgur um
Hún er verndarengill
Hún lýgur eða segir satt
Mjög oft dregur hún ályktanir
Þessi ást
Hún er eilíf
Hún kennir
Hún vakir en sefur aldrei
Hún er leiðangur
Hún er lærisveinn
Stundum er heit
Henni rignir niður
Eða jafnvel rennur
Kannski skín hún bara
Hver veit
Enginn á alveg eins ást
því hún velur sér fólkið
þessi tilfinning þessi sársauki
En það er þá bara ástin
Hún tekur og særir
En getur líka gefið og glatt
Hún er bara
Hún þroskar og fæðir
Hún kemur eða fer
Stundum stekkur hún á milli
Stundum langar hana að læra
Stundum getur hún bara grátið
Hún er sál tómsins
Hún vekur upp vonir og drauma
Hún flýgur um
Hún er verndarengill
Hún lýgur eða segir satt
Mjög oft dregur hún ályktanir
Þessi ást
Hún er eilíf
Hún kennir
Hún vakir en sefur aldrei
Hún er leiðangur
Hún er lærisveinn
Stundum er heit
Henni rignir niður
Eða jafnvel rennur
Kannski skín hún bara
Hver veit
Enginn á alveg eins ást
því hún velur sér fólkið
Þetta ljóð kom eftir að ég byrjaði með kærastanum mínum og lýsir því að ástin er til og hún sameinar þá sem að eiga saman með afli sínu.