atómssprengjan
ég finn fyrir tilfinningu...
hún byrgist inní mér eins og atómsprengja sem þráir að komast út
ég tek stökkið!
gríp blýant í hönd
og rauðu bókina mína úr tiger
og ég flegi orðunum útúr mér og sprengi heila síðu
og þarna er hún
atómsprengjan
fullkomin á blaði
en ég er ekki gáfuð
atómssprengjan mín er ekki fullkomin stafsetnig
en það vilja allir breyta sprengjunni minni í það rétta
ég get ekki breytt því liðna
atómssprengjan er sprungin
hún verður ekki heil
ég get ekki lífgað upp stafina
þeir eru steindauðir á blaðinu
en samt tilfinngar mínar
hún byrgist inní mér eins og atómsprengja sem þráir að komast út
ég tek stökkið!
gríp blýant í hönd
og rauðu bókina mína úr tiger
og ég flegi orðunum útúr mér og sprengi heila síðu
og þarna er hún
atómsprengjan
fullkomin á blaði
en ég er ekki gáfuð
atómssprengjan mín er ekki fullkomin stafsetnig
en það vilja allir breyta sprengjunni minni í það rétta
ég get ekki breytt því liðna
atómssprengjan er sprungin
hún verður ekki heil
ég get ekki lífgað upp stafina
þeir eru steindauðir á blaðinu
en samt tilfinngar mínar
þetta samdi ég til allra sem lesa ljóðin mín, hvorki ég né þau eru fullkomin.