Konan í strætóskýlinu
Það er ekkert sárara í heiminum
en konan sem grætur í skýlinu.
Bíður eftir vagninum, vel dúðuð
með Hagkaupspoka.
Og grætur.
Ég þekki ekki sorg hennar,
kannski ber hún allar sorgir heimsins
kannski ekki.
En sína sorg ber hún í hljóði.
Sígur þegar lítið ber á uppí nefið
og lítur hrædd í kringum sig.
Hrædd um að einhver hafi heyrt eða séð.
Full mótþróa streyma tárin niður kinnarnar
um hábjartan dag.
en konan sem grætur í skýlinu.
Bíður eftir vagninum, vel dúðuð
með Hagkaupspoka.
Og grætur.
Ég þekki ekki sorg hennar,
kannski ber hún allar sorgir heimsins
kannski ekki.
En sína sorg ber hún í hljóði.
Sígur þegar lítið ber á uppí nefið
og lítur hrædd í kringum sig.
Hrædd um að einhver hafi heyrt eða séð.
Full mótþróa streyma tárin niður kinnarnar
um hábjartan dag.