Skilningur með ást
Sjónhverfingarmaður orðanna
Bjó til myndir úr orðunum
Fyrir fólkið til að finna.
Hann varpaði myndunum
á veggi hugskotssjóna þess.
Þessi sjónhverfingamaður átti hníf
og með honum risti hann svo,
sameiginlegan skilning fólksins og sín,
í lífsins tré.
Og fólkið spurði sjónhverfingamanninn:
”Hver er galdurinn
á bakvið fegurð skilningsins
í þeim rúnum sem þú ristir
í lífsins tré?
Sjónhverfingamaðurinn brosti góðlátlega
og svaraði með annarri spurningu:
”Komið þér ekki auga á kærleikann
í okkar sameiginlega skilningi?
Svo laut hann höfði,
dró andann djúpt
og friður færðist yfir andlit hans.
Með lokuð augu
og hlýju í röddinni,
tók hann til aftur til orða:
”Kærleikurinn býr yfir töfrum
sem draga fram fegurðina
í öllu því
sem við finnum saman
með ást og skilningi.”
Fólkið laut höfði á meðan hann talaði.
Síðan lokaði það augunum
og fann skilninginn færast til sín
með ást.
Þannig fann hver og einn
fegurðina innra með sér
og allir fundu hvern annan
fallega.