Í Haukadal
Ljóskeilur á himni lýsa
lauga mitt brjál.
Undir niðri í öðru formi
ólgar bál.
Í ægikulda, annar hiti,
um mig lykur.
Magnað húm, á miðjum degi,
í margar vikur.
Afurð lands, sem um mig vefur
allt um segir.
Þytur vinds, um þöglan skóg,
er þak sitt reigir.
Hús, sem stendur, höfgum svip,
og háðskt mig lítur.
Heldur í mig heljartökum,
hugann bítur.
Maður jarðar, mögnuð sál
sem manninn göfgar.
Í landi elda og gufueims
með allar öfgar.
Sá andans maður gulli girtur
gnótt af hefur.
Hugur hans, um aldir alda
aldrei sefur.
lauga mitt brjál.
Undir niðri í öðru formi
ólgar bál.
Í ægikulda, annar hiti,
um mig lykur.
Magnað húm, á miðjum degi,
í margar vikur.
Afurð lands, sem um mig vefur
allt um segir.
Þytur vinds, um þöglan skóg,
er þak sitt reigir.
Hús, sem stendur, höfgum svip,
og háðskt mig lítur.
Heldur í mig heljartökum,
hugann bítur.
Maður jarðar, mögnuð sál
sem manninn göfgar.
Í landi elda og gufueims
með allar öfgar.
Sá andans maður gulli girtur
gnótt af hefur.
Hugur hans, um aldir alda
aldrei sefur.