Hárkúlan
Ég fór út í garð í dag til að flytja bóndarós og klippa nokkra runna. Negldi líka nokkra nagla í fúið grindverkið. Þaðan hefur hún komið helvítið á henni.
Þegar ég kom inn ákveð ég að þvo mér hárið og fara í bað. En fyrst þurfti ég að greiða hárflókann. Það var einhver hnútur í hárinu sem ég náði loksins úr með því að rykkja í greiðuna. Í hárbrúskinum sem kom í greiðuna var einhver hárkúla frekar lítil með nokkrum fínum hárum út úr.
Ég setti kúluna á gólfið til að skoða hana betur. Ýtti nokkrum sinnum við henni með greiðunni og svei mér þá ef hún kipptist ekki við. Könguló?? Hugsaði ég dýrbrjáluð af hræðslu en nei það gat ekki verið þetta var svo tíkarlegt kvikindi.
Skyndilega tók kvikindið snöggt viðbragð og geystist á ógnarhraða í áttina að mér . Ég hoppaði hæð mína í loft upp með ógurlegi öskri og hristi mig alla og skók.
Síðan hef ég ekki séð þetta kvikindi. En eitt er víst
Aldrei framar skal ég stíga fæti mínum út í þennan garðfjanda.
Ég átti erindi fram í eldhús nokkru síðar og kom ég þá ekki að köngulónni sem fyrr frá segir sitjandi í mestu makindum á miðju eldhúsgólfinu. Ég greip blauta borðtusku og banaði óargadýrinu í einu höggi.
Ég er ekki frá því að sjálfstraust mitt hafi vaxið nokkuð, við, í fyrsta lagi að vera enn á lífi eftir að uppgötva að ég var búin að bera könguló í hárinu í óratíma og í ofanálag að geta svo eftir allt saman, ein og óstudd, drepið kvikindið með eigin hendi.
Þegar ég kom inn ákveð ég að þvo mér hárið og fara í bað. En fyrst þurfti ég að greiða hárflókann. Það var einhver hnútur í hárinu sem ég náði loksins úr með því að rykkja í greiðuna. Í hárbrúskinum sem kom í greiðuna var einhver hárkúla frekar lítil með nokkrum fínum hárum út úr.
Ég setti kúluna á gólfið til að skoða hana betur. Ýtti nokkrum sinnum við henni með greiðunni og svei mér þá ef hún kipptist ekki við. Könguló?? Hugsaði ég dýrbrjáluð af hræðslu en nei það gat ekki verið þetta var svo tíkarlegt kvikindi.
Skyndilega tók kvikindið snöggt viðbragð og geystist á ógnarhraða í áttina að mér . Ég hoppaði hæð mína í loft upp með ógurlegi öskri og hristi mig alla og skók.
Síðan hef ég ekki séð þetta kvikindi. En eitt er víst
Aldrei framar skal ég stíga fæti mínum út í þennan garðfjanda.
Ég átti erindi fram í eldhús nokkru síðar og kom ég þá ekki að köngulónni sem fyrr frá segir sitjandi í mestu makindum á miðju eldhúsgólfinu. Ég greip blauta borðtusku og banaði óargadýrinu í einu höggi.
Ég er ekki frá því að sjálfstraust mitt hafi vaxið nokkuð, við, í fyrsta lagi að vera enn á lífi eftir að uppgötva að ég var búin að bera könguló í hárinu í óratíma og í ofanálag að geta svo eftir allt saman, ein og óstudd, drepið kvikindið með eigin hendi.