verður alltaf
´þegar ég sekk í svörtu holuna,
þegar rödd þín skiptir mig engu,
þegar ég loka heiminn úti og mig fast inn í mér.
þá festist ég og kemst ekkert burt.
þegar ég loka herberginu og kem ekkert út, þegar dagarnir eru ekkert spennandi.
þegar ég sé bara móðu og myrkur til skiptis, þegar ég anda að mér þunganum.
eitthvað sem ég veit að er komið til að vera...verður alltaf.
þegar mig verkjar í líkamann að einveru,
þori ekki að vera ein,gæti sokkið.
þegar skinnið brennur við snertingu,
þegar þú berst við það að hjálpa mér en nærð engu taki, það verður alltaf.
hættu að reyna að bjarga mér,
mér verður ekki bjargað, eitthvað sem kom til að vera fer aldrei.
ég lifi með þetta hvern dag og reyni að fela þetta hvern dag, verður alltaf.
þegar þú botnar ekkert í mér, vertu þá.
þegar ég sé ekki sólina, sé ég samt þig.
þegar ég dofna, finn ég samt fyrir þér.
þegar ég dregst saman og visna, farðu.
hann situr hjá mér, ég veit það.
þegar sársaukinn er mestur, heldur þú mér...verður alltaf
haltu mér fast.
þegar rödd þín skiptir mig engu,
þegar ég loka heiminn úti og mig fast inn í mér.
þá festist ég og kemst ekkert burt.
þegar ég loka herberginu og kem ekkert út, þegar dagarnir eru ekkert spennandi.
þegar ég sé bara móðu og myrkur til skiptis, þegar ég anda að mér þunganum.
eitthvað sem ég veit að er komið til að vera...verður alltaf.
þegar mig verkjar í líkamann að einveru,
þori ekki að vera ein,gæti sokkið.
þegar skinnið brennur við snertingu,
þegar þú berst við það að hjálpa mér en nærð engu taki, það verður alltaf.
hættu að reyna að bjarga mér,
mér verður ekki bjargað, eitthvað sem kom til að vera fer aldrei.
ég lifi með þetta hvern dag og reyni að fela þetta hvern dag, verður alltaf.
þegar þú botnar ekkert í mér, vertu þá.
þegar ég sé ekki sólina, sé ég samt þig.
þegar ég dofna, finn ég samt fyrir þér.
þegar ég dregst saman og visna, farðu.
hann situr hjá mér, ég veit það.
þegar sársaukinn er mestur, heldur þú mér...verður alltaf
haltu mér fast.