Ljóð.is

ég hélt að ég vissi

ég hélt að ég vissi,
en ég vissi ekki neitt.
ekki einu sinni pínulítið.

ég hélt að ég mundi finna,
en ég fann ekkert,
bara bleytuna af regninu.

ég hélt að ég vissi hvað ást væri,
ég vissi ekki neitt,
ég var með hjarta sem ég fann ekki fyrir.

ég hélt að ég vissi hvað líf væri,
ég vissi ekki neitt,
ég var ekki lifandi.

ég hélt að ég vissi hvað dauði væri,
ég vissi ekki neitt,
ég fann sjálfan mig bara dauða í þögninni.

ég hélt að ég vissi allt,
í rauninni ekki neitt,
ég vissi að þegar þú sagðir mér og útskýrðir,
ég fann þegar þú umvafðir mig heilbrigði að nýju,
ég þekkti ást þegar þú tókst mig í þinn faðm,
ég vissi hvað líf var þegar ég fann það i sjálfri mér,
ég vissi hvað dauði var þegar ég upplifði hann að alvöru.

nú skil ég mikið en ekki allt,
en það er allt í lagi,
því það er erfitt að gefa dauðri sál líf aftur.

þks

þórdís katla sævarsdóttir
1983 - ...