ósnortinn
ég þekki mig ekki lengur
hugur minn leitar
enn á ný
á þínar slóðir
freistandi sem aldrei fyrr
og þú stendur kyrr
eins og klettur
harður og án hitans
sem innra með mér brennur
ég fæ aðeins að snerta
þitt ytra borð
renni fingrum mínum
yfir kaldheita húð þína
reyni að ná dýpra
en fæ þó aðeins
notið til hálfs
hugur minn leitar
enn á ný
á þínar slóðir
freistandi sem aldrei fyrr
og þú stendur kyrr
eins og klettur
harður og án hitans
sem innra með mér brennur
ég fæ aðeins að snerta
þitt ytra borð
renni fingrum mínum
yfir kaldheita húð þína
reyni að ná dýpra
en fæ þó aðeins
notið til hálfs