Ljóð.is

Meira um höfund:

<TABLE style="WIDTH: 100%" cellSpacing=10 width="100%" border=0>
<TBODY>
<TR>
<TD>
Þorsteinn Erlingsson fæddist á Stóru- Mörk 1858. Foreldrar bjuggu í fátækt. Þau eignuðust 13 börn og komust 9 af þeim á legg. Þau gátu ekki alið önn fyrir þessum nýfædda syni og var hann því fluttur mánaðar gamall til ömmu sinnar í Hlíðarendakoti í Fljótshlíð þar sem hann ólst upp. Þorsteinn var "uppgvötaður" 18 ára að aldri af Steingrími Thorsteinssyni og Matthíasi Jochumssyni. Þeir sáu um að Þorsteinn komst til náms til Reykjavíkur. Hann útskrifaðist sem stúdent 1883. 
 Að loknu stúdentsprófi hélt Þorsteinn til Kaupmannahafnar þar sem hann innritaði sig í lögfræðinám í Hafnarháskóla um haustið. Hann lauk ekki námi en bjó í Kaupmannahöfn til 1896. Hann vann fyrir sér á þessum árum með stundakennslu en lifði í fátækt. Um þetta leyti voru kvæði hans farin að vekja athygli. 
Þorsteinn var mótaður af rómantísku stefnunni er hann hélt út en gerðist jafnaðarmaður á námsárum sínu úti og orti mörg þekktustu kvæði sín í anda raunsæis. Þorsteinn var mikill aðdáandi fornbókmennta og hann sleppti aldrei alveg hendinni af rómantíkinni. 
Þorsteinn var húmanisti og jafnaðarmaður og er náttúran  afar mikilvæg í skáldskap hans.Þorsteinn var mikill persónuleiki, harður og viðkvæmur í senn, opinskár og meinfyndinn í skáldskap sínum. Hann hafði alltaf mikla samúð með öllum minni máttar hvort sem það voru dýr eða menn. Ljóð hans eru  mælsk og ljóðræn og orðfærið er auðskilið. 
Auk þess sem hann samdi ljóð þýddi Þorsteinn einnig sögur og ævintýri. 
Þorsteinn snéri heim til Íslands 1895. Eftir að hann kom  heim er eins og hann hafi tapað byltingaranda raunsæisstefnunnar. Það er eins og honum hafi fundið verra að benda á það sem miður fór í umhverfi sínu eftir að vera kominn hingað. 
Þorsteinn náði ekki háum aldri.  Hann var 56 ára  þegar hann lést úr lungnabólgu í Reykjavík 1914. Minnisvarði um þetta merka skáld stendur við Hlíðarendakot. </TD></TR></TBODY></TABLE>