Bómull
Bómull minni mig alltaf á þræla,
þræla sem eru látnir strita,
í blóði sínu og svita,
á bómullarökrunum.
Svartir, sterkir líkamar þeirra
pyntaðir undir steikjandi sól suðurríkjanna.
Þeir unnu til að uppfylla óskir hvítra húsbónda.
Óskir um líf í lysisemdum ríkidæmis síns
og þægilegheit í svita annarra,
húsbónda sem var gjörsamlega sama
um öll lífin og ungar sálirnar
sem þeir voru að eyðileggja.
Þegar ég nota bómull
til að fjarlægja farða af hvítu andliti mínu
og naglalakk af löngum, fíngerðum fingrum mér
ljær það mér samviskubit og ég skammast mín.
Ég fæ samviskubit yfir að vera hvít
og lifa í lúxus hins vestræna heims
og ég skammast mín fyrir hvíta forfeður, sem voru ekki einu sinni mínir eigin.
þræla sem eru látnir strita,
í blóði sínu og svita,
á bómullarökrunum.
Svartir, sterkir líkamar þeirra
pyntaðir undir steikjandi sól suðurríkjanna.
Þeir unnu til að uppfylla óskir hvítra húsbónda.
Óskir um líf í lysisemdum ríkidæmis síns
og þægilegheit í svita annarra,
húsbónda sem var gjörsamlega sama
um öll lífin og ungar sálirnar
sem þeir voru að eyðileggja.
Þegar ég nota bómull
til að fjarlægja farða af hvítu andliti mínu
og naglalakk af löngum, fíngerðum fingrum mér
ljær það mér samviskubit og ég skammast mín.
Ég fæ samviskubit yfir að vera hvít
og lifa í lúxus hins vestræna heims
og ég skammast mín fyrir hvíta forfeður, sem voru ekki einu sinni mínir eigin.
Skrifað á meðan ég var að lesa bókina Roots eftir Alex Haley. Útskýrir hugsunarháttinn.