Í FJÖRUNNI
Ég sit niður á fjöru
hugur minn reikar
aftur til æsku minnar
hvað ég ávallt fann þar
mína undarlegu hugar ró
horfði út á hafið
krotaði í sandinn
sat tímunum saman
stapísk ró fyllti
sálu mína
flæði huga míns
yfirfullt hugsunum
börðu dyra af óþreyju
þráðu útgöngu
svífa á flug frelsis
þarna gat ég opnað hurðina
hleypt hugsunum
mínum lausum
gefið þeim frelsi
sjálfstæði
horfði á þær svífa
langt, langt á haf út
fagnandi frelsi sínu
sem í sömu mund gáfu
andargift minni útrás
bros færðist yfir
varir mínar
bejandi hjartsláttur minn
bar til kynna
óútskýranlega vellíðan... jafnvægi...
vangaveltur míns
hugsanaflæðis
fylltu andrúmsloftið
allt mig um kring
kítluðu mig
feiktust með vindinum
orðin í sandinum
hrifin á brott
á endanum
á haf út
þar sem þau hófu
ferð sína
með straumi aldanna
sem báru þær á vit
óendanlegs ferðalags
sem á sér enn tilveru.
hugur minn reikar
aftur til æsku minnar
hvað ég ávallt fann þar
mína undarlegu hugar ró
horfði út á hafið
krotaði í sandinn
sat tímunum saman
stapísk ró fyllti
sálu mína
flæði huga míns
yfirfullt hugsunum
börðu dyra af óþreyju
þráðu útgöngu
svífa á flug frelsis
þarna gat ég opnað hurðina
hleypt hugsunum
mínum lausum
gefið þeim frelsi
sjálfstæði
horfði á þær svífa
langt, langt á haf út
fagnandi frelsi sínu
sem í sömu mund gáfu
andargift minni útrás
bros færðist yfir
varir mínar
bejandi hjartsláttur minn
bar til kynna
óútskýranlega vellíðan... jafnvægi...
vangaveltur míns
hugsanaflæðis
fylltu andrúmsloftið
allt mig um kring
kítluðu mig
feiktust með vindinum
orðin í sandinum
hrifin á brott
á endanum
á haf út
þar sem þau hófu
ferð sína
með straumi aldanna
sem báru þær á vit
óendanlegs ferðalags
sem á sér enn tilveru.