Ljóð fíflsins
Kannski er ég litrík
kannski mála ég loftið
með dularfullum orðum.
Kannski tekst mér að fá þig
til að brosa beint frá hjartanu.
Kannski verð ég ástfangin
af öllu sem ég sé.
Einfaldlega vegna þess
að ástin mín,
hefur enga merkimiða á sér
hún bara er.
Kannski dansa ég
í skugga þekkingar.
Kannski dansa ég uns ég fell.
En þú skilur,
ég er fífl fíflanna,
eins gömul og jörðin,
eins ung og hið ófædda.
Aldrei leitandi,
aðeins verandi,
uns ég er ei meir.
Eftir standa auðmjúkir
skuggar mínir
sem ég hef skapað,
til að elta mig inní eilífðina.