skotinn í flugvél
I.
skari, hann starir.
gónir á meyju
glæsta flugfreyju.
gapir sem api.
þá banka upp þankar:
\"hvað á ég að segja?
hver er þessi meyja,
fögur sem dögun?\"
mænir á væna.
þótt þrisvar hún brosi
í þursfésið frosið
tómur hans gómur.
eins minnið og sinnið.
hann bara\'er að borða
bældur án orða.
æstur en læstur.
II.
er gengur hún frá
galopnast þá
málið og munnur
og mels viskubrunnur.
hefst þá gums glíma
greindar við tíma.
hann upp raðar orðum
sem unnu á forðum.
viðreynslulínum
úr handraða sínum:
\"hæ, ferðu oft
svona hátt uppi loft?\"
skjálfandi iðar
skrifar á miða:
nafn sitt og netfang
(neyðarlegt umstang).
hún færist nær aftur
þá frýs kyrr hans kjaftur.
hann þvingaður þráir,
þeigjandi spáir.
eins greipt sé í gifsi
hönd geymir bréfsnifsi.
og hjartað það hamast!
en höfuðið lamast!
hann kann sig með konum
og kærleikans vonum.
hann vonaði og vildi,
veit að hann skyldi,
stand\'henni þétt hjá,
satt segja og rétt frá:
að hugurinn hreifst af
og hjartað sig sjálft gaf
fallegri skýjanna freyju
í flugleiða-dökkblárri treyju.
III.
það er fötlun að vera svo feiminn
er fegurðardís líður hjá
með brosi sem bjart sigrar heiminn
að bæklist allt munnstykkið þá!
skari, hann starir.
gónir á meyju
glæsta flugfreyju.
gapir sem api.
þá banka upp þankar:
\"hvað á ég að segja?
hver er þessi meyja,
fögur sem dögun?\"
mænir á væna.
þótt þrisvar hún brosi
í þursfésið frosið
tómur hans gómur.
eins minnið og sinnið.
hann bara\'er að borða
bældur án orða.
æstur en læstur.
II.
er gengur hún frá
galopnast þá
málið og munnur
og mels viskubrunnur.
hefst þá gums glíma
greindar við tíma.
hann upp raðar orðum
sem unnu á forðum.
viðreynslulínum
úr handraða sínum:
\"hæ, ferðu oft
svona hátt uppi loft?\"
skjálfandi iðar
skrifar á miða:
nafn sitt og netfang
(neyðarlegt umstang).
hún færist nær aftur
þá frýs kyrr hans kjaftur.
hann þvingaður þráir,
þeigjandi spáir.
eins greipt sé í gifsi
hönd geymir bréfsnifsi.
og hjartað það hamast!
en höfuðið lamast!
hann kann sig með konum
og kærleikans vonum.
hann vonaði og vildi,
veit að hann skyldi,
stand\'henni þétt hjá,
satt segja og rétt frá:
að hugurinn hreifst af
og hjartað sig sjálft gaf
fallegri skýjanna freyju
í flugleiða-dökkblárri treyju.
III.
það er fötlun að vera svo feiminn
er fegurðardís líður hjá
með brosi sem bjart sigrar heiminn
að bæklist allt munnstykkið þá!
allur réttur áskilinn höfundi og flugþjónum.